BAHARA FISILDAMAK

SONBAHAR

Zamana bırakılan acılara yeşermiş gönlüm
Alışılmış dile gelmiş tüm sükut kelimelere
Durağan bir susuş ,
Çığlık çığlığa karanlık,
Delicesine koşarken engebellere
Sağanak yağmış kalbine
Dindirememiş,
Koşmuş geçmemiş
Bakmış görmemiş, kör etmiş...
Acılı sonbaharı sevmiş,
Bir bir savrulmuş , dökülmüş
Sığamamış,
Yere , göğe , görünen yüreğe
Kimse ne sevmiş, ne de sevmeyi öğretmiş.
Diyar diyar gezmiş.
Dağı, tepeyi, taşı geçmiş.
Sevmek ne demek bilememiş.
Sorarsan bilinmez, yaşarsan görünmezmiş.
Sevmek bilinmeyenmiş.
Aslında zaman sonbahara yenilmiş...