Seviyorsun ve kimse buna çare bulamıyor çare olamıyor. İki cümlelik sevinçlere umut bağlıyorsun. Yeni ümitler ediniyorsun. Sonra geliyor bir cümlesiyle, bir hareketiyle kurduğun evreni yerle bir ediyor. Kalbin kaldıramayacağı bir yükü taşıyor. Acıyor. Yok olmak istiyor.
Acıyla birlikte hala onu düşünüyorsun onu düşlüyorsun. Saniyenin %95'i hala o oluyor. Zaman geçiyor ama geçmiyor. Kalbinin acısına onunla ilgili düşlerin ekleniyor. Daha da acıtıyorsun canını. Sanki daha çok acırsa o gelecekmiş gibi. Giden geri gelir mi?
Tüm sorularım ondayken cevaplarımla onunla birlikte yok oluyor. Bir masanın başında geçirdiğin tüm o kahkahalı dakikalar, gözlerine baktığında bitmek bilmeyen o ışık yumağı yok oluyor. İki yabancı olunabilir mi?
Bir evrende bir dünyaya sarılıyorsun. Dünyayı sana benzetiyor diye daha da sarılıyorsun. Benzetmelerine bile aşıksın. Sırılsıklam olmuşsun. Ama o belkide Mars'a vurulmuş. Onunla birlikte gidiyor. O yörüngeden koptuğunu görüyorsun. Söylesin yıldızlar Mars'a giden dünyayı bulur mu?
Söylesene sevgilim bir gün seni unutur muyum?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAHARA FISILDAMAK
RandomKendinizden bir şeyler bulabileceğiniz bir dünyaya fısıldamak.
