Wish Upon A Star (Gimme 5 Fanfiction Story)

CHAPTER 5: THE PLAY

[EUNICE'S POV]

2 months na since nung first practice namin sa Singayaw with Gimme 5. At ngayon, Nasa Baguio kami para sa Nationwide showing ng aming Live Theater Play entitled The New Yorker in Tondo.

"What a great show, Ms. Regine! Napakatalented ng mga gumanap." sabi nung isang Superintendent.

"Thank you po Ma'am. Would you excuse me Ma'am? Kakausapin ko lang po ang Singayaw." pinapunta lahat kami ni Tita Regine sa backstage.

"Singayaw, dahil napakasuccessful ng play natin dito sa Baguio, magkakaroon tayo ng 3day Vacation dito!" she announced.

"YEHEY! BAGUIO! BAGUIO! BAGUIO!" lahat ng Singayaw ay nagtsi-cheer. Hahaha. Ansaya namin xD Lahat na inaayos yung props, costume at make-ups nila.

"Can we talk?" napatingin ako sa taas mula sa pagkakayuko ko.

"Oh, Nash! Bakit?" tanong ko.

"Nung past few days, parang may napansin ako sayo. Iniiwasan mo ako." wut? Napansin pala nya. Kami kasi yung bida sa play, kaya medyo iniiwasan ko sya dahil baka sabihing true to life ang acting namin dba?

"Ah. Wala naman yun. Yaan mo, bawi ako." I smiled to him.

"So, labas tayo mamaya?" nako! Matutunaw na naman ako xD

"Sige."

"Yes! Hahah. Alis muna ako ah? Liligpitin ko muna yung costumes ko. Mamayang 7pm ah?"

"Ok. Mamayang 7pm." Emey. Anu susuotin ko? O.o

/Kring.Kring.Kring

"Halu? Sinetch Itey?" hahah xD

"Bes. Merriel 'to. Nabalitaan mo yung nangyari kay Ana?" biglang bumilis tibok ng puso ko.

"B-ba-bakit?"

"Wala na sya. She died in a car accident last month! Di naman pala sya pumunta ng America! Sa punerarya pala."

"A-a-ano? Wag mo akong niloloko Merriel. Di sya nakakatuwa."

"Im telling the truth Bes. Teacher Faith Angela announced it kanina. He-hel-hello? Andyan ka pa ba Eunice?" di na ako nakapagsalita. Is this happening? Talaga bang wala na sya?

"Eunice? Bat namumutla ka?" si Avie.

"Wala na si Ana." di ko na napigilan ang luha ko. Bestfriend ko yun si Ana. She transformed me from a Nerd to kung ano ako ngayon. Pero one day, Inaway nya na lang ako nang walang dahilan.

[NASH'S POV]

Andito na ako sa meeting place namin ni Eunice. Lalabas kami at I think it's the right time to confess my feelings. Shh! Wag kayong maingay ah? 8:30pm na. Wala pa sya. Hayaan na natin. Girl eh.

"Hi. You are Nash, right?" sabi nung girl na lumapit sakin.

"Opo. Ako nga po."

"My name is Precious." sabay alok nung kamay niya. Pero tiningnan ko lang sya.

"Okay po." umalis na ako dun. Nakakatakot yung babae. Argh! Asan na si Eunice?

"Hijo, gusto mo bang hulaan kita?" uso pala hula dito sa Baguio? O.o

"Ah. Ayoko po. Sorry po."

"Hindi naman ako hihingi ng bayad. Gusto ko lang namang hulaan kita." dahil makulit si Ate Manghuhula. Edi nagpahula nako.

"Hijo, sisikat ka pa at ang iyong grupo. Ngunit ang isa sa mga pinaka iingatan mo ay mawawala. At tanging pagtanggap lang ang makakabalik sa lahat ng nawala." nakakatawa 'tong si Manang ah?

"Salamat po. Eto po, tanggapin nyo." after kong ibigay yung 100pesos, umalis na ako. Medyo weird kasi hanggang ngayun, wala pa si Eunice. Txt, wala din. Puntahan ko na lang kaya sya sa Hotel Room nila? Ou, TAMA!

/Kring..Kring..

"Hello?"

"HELLO NASH? PUMUNTA KA NGAYON SA BAGUIO HOSPITAL."