Canım benim, sen bilmiyorsun şimdi ne yorucudur anlatmaya çalışmak sinsi bir düşman gibi ilerler kendini hissettirmeden anlaşılma çabası sonra yıkar geçer
İnsan kendine herkesten beter
Anlatmaya çalışırken anlamazsın
Yıkımları onarmak için delirmiş gibi anlatırken, farkına varamazsın içindeki yıkımın
Anlattıkça anlatılmamanın tahribatı
Sen bir bakmışsın,kendine kalmışsın
Enkazlar altında herkes yalnızdır
Ayakta kalanlar hep yanlıştır.
Kendin
Biraz eksilmiş, biraz üzgün, biraz fazla
Kül tablalarını dökmeyi ertelemez sadece yorgun bir insan bir noktadan sonra insanları da erteler, anlatmayı da erteler
Anlamayı ertelemez tek
Bi kere anlamıştır artık anlatmanın boşunalığını
Ertelemez artık
Anlar hep
Ve hep acı çeker
Bilim dindiriyor diyorlar artık acıları
Oysa hastane koridorları hala yalnız insanlar mezarlığı
"Kaç yarabandı eskitebilir" diye merak ediyor herkes
"Oluk oluk kanayan bir kalp?"
İnsanların rakamlarla arası çok iyi.
Ama kaç yara açtığını, ne kadar kanattığını hesaplayamıyor kimse.
Canım benim farkında değilsiniz,
Delik deşik olmuş kalbiniz.
Kendiniz, kendinizin
Dokunulmuş ve terk edilmiş taziye defterisiniz.
