Sadece dalga seslerinin duyulabildiği bir sahilde, bir çay bahçesindeyim. Ben varım, çay var, uzaklar var. Sağ baldırıma sürtünüp duran kedi var, bide sol çaprazımdaki masada, seslerini ve sessizliklerini duyabildiğim bir kadın ve adam. Benden çok önce geldiklerini düşünüyorum. Sanırım aralarındaki meselenin çözüm aşamasında denk geliyor gelişim.
"Öldü şimdi içimde yaşamaya sebep ne varsa." Diyor adam
"Senden bahsetmeyi Yaşamakla bir tuttuğum zamanları da geride bıraktım artık. Olmuyor"
Haklıydı herkes kadar. Zaten herkes her konuda. En az herkes kadar haklıdır.
Adamın nedenleri vardı. Kadınında beklentileri.
Olmadı
Olamazdı
