Baby, forgive || Dylan O'Brien

× 2. Proszę ożeń się ze mną

Minął tydzień od spotkania z Dylanem, a ja nie wiedziałam co mam zrobić. Z jednej strony chciałam do niego zadzwonić, spotkać go lecz druga strona mojego ciała podpowiadała mi, że jednak nie i żebym poczekała. I tak zrobiłam.
Miały dni, tygodnie, a ja tęskniłam za jego poczuciem humoru. Dał mi tyle uśmiechu do życia, że to niewyobrażalne.
Chyba się zakochałam...

*Dylan*
Mijały dni, a ja tęskniłem za Angeliką. Nie wiem co się stało pierwszy raz coś takiego się mi przytrafiło...
Ciężkie to, ale chyba wiem, że ją kocham od pierwszego wejrzenia, a same poznanie jej mnie tym utwierdzilo...
Chyba zadzwonię do niej i zapytam ją o spotkanie.

*Angelika*
Minął dzień, gdy zadzwonił mi telefon używałam wtedy laptopa, ponieważ oglądałam mój ulubiony serial The Vampire Diaries. Na wyświetlaczu zobaczyłam, że dzwoni Dylan. Odebrałam

- Hej Dylan. Jak tam?

- Cześć, a no w porządku. Chciałem zapytać czy poszłabyś ze mną do kina?

- Ymm... A na co?

- Piękna i Bestia? - nie wierzyłam to co powiedział chłopaki i takie filmy? Już myślałam, że wybierze jakiś horror czy coś.

- Om noo dobrze.

- Co się stało? Zły film?

- Nie po prostu myślałam, że wybierzesz jakiś horror czy coś, a tu takie zaskoczenie.

- Nie lubię za bardzo horrorów.

IDEAŁ.

- Proszę ożeń się ze mną. - czy ja to właśnie powiedziałam? Kurrr...

- A no chętnie. - zaczął się śmiać. Uff na szczęście wziął to na żarty. Co nie znaczy, żeby nie chciała. - Ohh, ale z nas żartownisie.

- Ktoś musi.

- Masz czas? Chciałbym pogadać przez kamerkę na Skype. - zapytał Dylan chyba lekko zawstydzony.

- Om no jasne i tak nie mam nic ważnego do roboty. A właśnie to kiedy idziemy do tego kina? - zapytałam.

- Dzisiaj o 19?

- Oo pasuje mi. - i tak pewnie bym siedziała dalej przed tym laptopem oglądając serial.

- A teraz jaki masz nick na Skype ?

- angsaltzman.

- To do zaraz. - powiedział po czym się rozłączył, a po nie całej minucie na ekranie od urządzenia pokazało mi się, że dzwoni użytkownik dylo'brien.

Rozmawialiśmy chyba z dobre 3 godziny, gdy nie wybiła godzina 17. Przestaliśmy rozmawiać i zaczęłam się szykować do wyjścia. Zrobiłam lekki makijaż, włosy związałam w dwa warkocze dobierane, ubrałam spodenki jeansowe z przetarciami oraz koszulkę z napisem 'Live for the moment...' i kurtkę jeansową z długim rękawem. To połączenie było boskie, lecz męczyłam się nad doborem.

O 18:50 już byłam gotowa i czekałam na Dylana. Wcześniej umówiliśmy się, że po mnie przyjedzie. Sprawdziłam jeszcze Facebook'a, Instagram'a oraz Twitter'a. Dziesięć minut później zadzwonił dzwonek, więc poszłam otworzyć. W drzwiach stał Dylan. Miał na sobie czarne jeansy, brązowa koszulkę oraz jego zielone Superstar'y. Wyglądał cudownie... po chwili ocknęłam się i go przytuliłam go, a on pewnie stał zdziwiony, bo od razu nie odzajemnił odcisku. Po przytuleniu zapytał

- To jak ? Idziemy ?

- Tak tylko wezmę torebkę i telefon. - po tych słowach poszłam wsiąść do salonu torebkę, która leżała na kanapie i telefon, który znajdował się na stoliku. Dałam go do tylnej kieszeni w spodenkach i kierowałam się do wyjścia i po drodze złapałam jeszcze klucze od mieszkania, które zakluczyłam. - Możemy już jechać.

××××××××××××××××××××××××××××××××