Love Is Bitter Love Is Sweet

Second Chance

Love Is Bitter Love Is Sweet: Second Chance
By: Tink

Tink: It's been a while! May nakamiss ba sa akin? Kinilig kasi ako sa story na to kaya naman tinipa ko ang pangsulat ko. Ako nalang ang magalagay ng ending. Sana madami pa akong maisip na story kasi namimiss ko na kayo. Sa lahat ng readers ko dati salamat, pati na din sa wattpad followers ko, thank you!

HINDI ko mapigilan ang aking mga mata na pagmasdan ang mga bituin na nag gagandahan sa kalawakan habang nakasayad ang aking likod sa malamig na damuhan. The night is cold as well as my heart. Kung pwede lang tanggalin ang lahat ng ala-ala na nakaukit dito ginawa ko na, it made my heart as cold as ice. I don't know why I can't feel anything,I don't know why I am numb of every pain inflicted into my precious life.
I take a deep breath filling my lungs with cold clean air. Siguro ganito na ako, alam ko naman na ako lang ang makakatulong sa sarili ko, ako lang ang makapagbubukas ng pituan ng sarili kong kaligayahan. Ilang taon na din ang nagdaan. Iisa lang naman ang panalangin ko, na sana matuto ulit akong magmahal. At tulad ng dati I am spending an hour lying under these stars in the middle of the night, waiting, dreaming and wishing that one day, the old Tayla will come back.

CHANGE. Hindi ko alam kung may magbabago pa ba, pero ibang iba ang nararamdaman ko ngayong araw na ito, pakiwari ko lahat ng mga katrabaho ko sa hospital na ito pinagbubulungan ako, hindi ko alam kung guni guni ko lang pero...
All smile sila sa akin, alam ko magiliw ako sa kanila, I am working with all my heart, syempre pinaghirapan ko ang pagkuha ng lisensiya ko, pero oo, ay hindi pala kakaiba sila.

" Tayla!'' salamat naman at may tumawag sa akin. Hindi ko kasi alam ang mga nangyayari, tatlong araw akong naka off at hindi ko kilala ang mga pasyente.
"Ang weird niyo, akala ko hindi niyo ako nakikita, akala ko kaluluwa nalang ako!'' umupo ako sa upuan kung saan tatanggap ng endorsement, pero tulad kanina matatamis na ngiti lamang ang nakikita ko.
"Next patient, Luna Ayesha, three-year old female,bronchopneumonia under Doctora Tan- '' focus lang ako sa pkikinig ng endorsement, kinakabisado at pinag aaralan ang lahat.
" Familiar ba Tayla?'' tanong ng morning shift senior, nagkibit balikat lang ako, so what? Familiar man o hindi madami naman talaga ang magkaka apilyedo, and incase, isang malaking so what lang!
MABILIS kong kinuha ang kardex kung saan naroon ang mga especial endorsement ng mga pasyente, ginawa ko ang tungkulin ang tungkulin ko, documented the census,habang hinihintay ko ang mge medication nurses.
Ang bibilis nga nila eh, ufff! Nakakaamoy talaga ako ng masangsang.

"Mam Tayla kayo na muna ang pumasok diyan. '' again I shrugged.
I knocked and opened the door. I smiled.
"Goodevening!'' bati ko. Kaya naman pala,I know them too well.
"Tayla! Mabuti at ikaw na sa wakas ang duty.'' Kunot ang noo kong napatingin sa kanila.
" Kumusta si baby? Still with cough?'' pag iiba ko.

PARA akong nasa oven despite the cold air coming from the aircondition right behind me. My sweat glands seemed active, lahat na ata ng naimom ko bago pumasok ay parang ulan na naglabasan.

"Pasensiya na hija mainit dito, Caleb iadjust mo yung aircon anak. '' napalingon ako sa ginang na noon ay nakangiti sa akin.
And what the heck! They are all staring at me.

"How are you Tayla ? '' his voice.
Hindi ako umimik.
"Ayesha nahihiya ata si Tita Tayla mo, di bale aalagaan ka naman niya. '' napatingin ako kay kuya Alex, yes I knew him, Caleb's older brother.
"Mom, Dad siya po yung sinasabi kong girlfriend ni Caleb. ''
Napamulagat ako.
"Hi Tayla sa wakas nameet ka na namin. Caleb did not mention, you look gorgeous and sweet.'' Anang ginang.
I smiled.
"Im sorry madam but I remember three years ago we broke up. '' nakangiti akong tumingin kay Caleb.
" Right Caleb?''
Nakita kong napatakip ng bibig ang kanilang ina at napangiti naman ang kanilang Daddy.
" Oh forgive me but I have to go, lapit lang po kayo kung may kailangan, anyway baby Ayesha will be monitored. Sige po. ''
And this is it! Kaya pala, hindi ko alam kung ano sng pinagsasabi ng kapatid ni Caleb sa mga katrabaho ko. Napapikit na lamang ako ng makita ko ang mga kaduty kong nakangiti sa akin.
I made myself busy like those ordinary duties, benign yes, hindi gaano maaksiyon, and as much as possible ayoko ng pumasok doon.