მხოლოდ შენ და სხვა არავინ!

თავი 8

მოკლედ ამ ფიკის გარეშე არ შემიძლია,რა ვქნა მინდა გაგრძელება.იმედია ვინმეს მოეწონება,არ ვიცი მარა მე უკვე აღარ შემიძლია ამ საქმის გარეშე და რავი იმედია ვინმეს მაინც მოეწონება.

- ჯიმინ მე აუცილებლად დავბრუნდები,აუცილებლად  - ამის თქმაღა მოვახერხე,რადგან ეს წყეული მანქანა აეროპორტისაკენ დაიძრა.უკან ვხედავდი მომტირალ ჯიმინს რაც გულს ძალიან მტკენდა,მას ტკიოდა და ამის მიზეზი მე ვიყავი.აი ეს მტკენს ყველაზე მეტად გულს.ვერ ვიჯერებ,რომ ასეთი რაღაც მოხდებოდა,საერთოდ არც მეგონა ვინმეს თუ შევიყვარრბდი მითუმეტეს ბიჭს.ის ერთი ვიცი რომ მე ჯიმინი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს და მე მისთვის დავბრუნდები რადაც არ უნდა დამიჯდეს.
მამამ არ იცის სიყვარულს რისი გაკეთება შეუძლია მე კი ვანახებ რომ იგი ნებისმიერ დაბრკოლებას უმკლავდება.

3 თვის შემდეგ ->

Mr.Min's P.O.V

- იცოდეთ არაფერი არ უნდა ახსოვდეს,გასაგებია?
- დიახ,მისტერ მინ.
- ყველაფერი კარგად გააკეთეთ,თორემ გიჩივლებთ მას აუცილებლად უნდა დაავიწყდეს ამ ერთი წლის განმავლობაში მომხდარი ამბები.
- ყველაფერი მაღალ დონეზე იქნება მისტერ მინ ნუ ღელავთ.

2 წლის შემდეგ ->

- იუნგი შვილო,ჩამოდი ჩქარა ჩვენ სეულში ვბრუნდებით.
- რაა?? მამა სერიოზულად?? - მის მომღიმარ სახეს როცა ვხედავ გული ბედნიერებით და სითბოთი მევსება.
- ჰომ,ჩვენ სეულში წავალთ,თან ახალი პარტნიორი გვყავს,ახალი საქმეები და პროექტები.ვფიქრობ ამ პროექტს შენ ჩაგაბარებ.
-მმ..მმეე მამმაა,არრ ვიცი.
- ნუ ღელავ აუცილებლად გაართმევ თავს.
- ვნახოთ,იმედია ასე იქნება და ყველაფერს არ ჩავაფლავებ.
- ვამაყობ შენით.
მისკენ მივიწიე და „მონატრებული" შვილი გულში ჩავიკარი.
- მამა.
- ჰომ.
- მამა,ჯიმინი ვინაა?
ამის გაგონებაზე თვალები გამიფართოვდა,ჯანდაბა ნუთუ ყველაფერი ახსოვს??
ნუთუ არ იმოქმედა ჩემმა გეგმამ??
ჯანდაბა პატონო ჯინ არასწორი შეცდომა დაუშვით ასე,რომ მოიქეცით,სახე მთლიანად მიხურდა,რადგან არ მინდოდა იუნგის ის უნამუსო ხსომებოდა.
- ჯჯ..ჯიმინი??ისს?
- ჰო ეგ სახელი ამომიტივტივდა გონებაში.
- დდა გახსოვს ვინ არის?
- არა,სამწუხაროდ არ მახსენდება.
გული დამიმშვიდდა ამ სიტყვების მოსმენაზე,იუნგი ისევ მივიკაარი გულში.

Yoong's P.O.V

2 დღე გავიდა უკვე,დღეს კი უკვე სეულში უნდა დავბრუნდეთ,რაღაც მიზეზის გამო მინდა ვიხტუნავო,ვიკივლო და ვიწივლო,რატო არ ვიცი.მინდა უბრალოდ სეულში სასწრაფოდ ჩავიდეთ.რაღაც ძალა მიბიძგებს მისკენ,ეს ძალა კი ძალიან ძლიერია,მე ვგრძნობ ამას.
და აი მანქანაც გამოჩნდა,რომლითაც აეროპორტში უნდა წავსულიყავით.სასწრაფოდ ვტაცე ჩემოდნებს ხელი და გეზი ბაღისაკენ ავიღე,რ ათა მანქანასთან სწრაფად მივსულიყავი და ეს რისთვის?? სურვილის მოსაკლავად.ყველაფერზე მინდოდა ახლა სეულში ყოფნა,მაგრამ რატო?მე ხომ იქ არაფერი არ მაქვს ან მყავს? ალბათ მომენატრა მაინც იქ დავიბადე.
მალევე მამაც მოვიდა და აეროპორტისაკენ წავედით,რომ მივედით სასწრაფოდ რეგისტრაცია გავიარეთ და თვითმფრინავში ჩავსხედით.
5 საათიანი ფრენა ძალიან დამღლელი იყო,ნუ 5 საათიანი რა ნახევარ საათიანი 4 საათი და 30 მეძინა ბა.
- მამა მომენატრა აქაურობა,ძალიან.
- შენ წარმოიდგინე და მეც მომენატრე.
აეროპორტის წინ შავი ბრაბუსი იდგა,როგორც მივხვდი ჩვენი მანქანა იყო რითაც სახლში უნდა მივსულიყავით.მე რა თქმა უნდა მანქანას პირველი ვეცი თითქოს ვინმე მომსდევსო.სურვილი მკლავდა რაღაცის ან ვიღაცის სურვილი,ჯანდაბა არ მახსოვს მინდა,რომ გავიგო რატომ?რატომ მინდა აქ? რატომ გამახსენდა ვიღაცის სახელი?ჯიმინი??ვინ ხარ ჯიმინ? გამაგებინე,ვინ ხარ?
- ჰეი,იუნგი კარგად ხარ?რაზე ფიქრობ შვილი?
- კი,კარგად ვარ.არა არაფერზე.
არადა ამ დროს თავში ათასი აზრი ტრიალებს და არ მასვენებს.
მთავარი კი ჯიმინია.მაინც ვინაა ასეთი? ალბათ ძველი მეგობარი ვინმე სკოლიდან.
სახლში მისვლის თანავე სუნთქვა შემეკრა,თითქოს რაღაც ყელში მიჭერდა და მახრჩობდა.თვალწინ შავი ჩრდილები იდგნენ,რაც საშინლად მაბნევდა და ცოტა არ იყოს მაშინებდა.
მაგრამ ის ერთი ვიცი,რომ ჯიმინი ჩემთვის ძვირფასია თან ძალიან ძვირფასი.