Λυκάνθρωποι Ανάμεσά Μας

Κάτι είναι και αυτό

•Liam•

Σήμερα καθώς έτρωγα το μεσημεριανό μου στο σχολείο μαζί με τους καινούριους μου συμμαθητές διέκρινα στο βάθος της τραπεζαρίας πάλι κοπέλα που τόσο πολύ μου κίνησε το ενδιαφέρον
Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μία προσπάθεια να της μιλήσω.

《Μπορώ να καθίσω;》ρώτησα.

《Εμ...ναι.》Μου απάντησε και ένα αίσθημα χαράς γέμισε το πρόσωπό μου

《Εγώ να φεύγω καλήτερα.》είπαι και σηκώθηκε.

Με μία απότομη κίνηση αρπάζω τον καρπό του χεριού της και την τραβάω πίσω.

《Δεν θα μου πεις ούτε το όνομα σου;》την ρώτησα .

《Crystal 》μου είπα καθώς την έβλεπα να απομακρύνετε.

Τουλάχιστον έμαθα το όνομα της. Κάτι είναι και αυτό

•Crystal•

Σήμερα ,το καινούργιο αγόρι του σχολείου μας άρχισε ξαφνικά να με πλησιάζει. Πριν προλάβω να τον αποφύγω (κάτι που πραγματικά δεν ήθελα αλλά ο εαυτός μου δεν μου άφηνε άλλη επιλογή )με ρώτησε αν μπορεί να καθίσει δίπλα μου. Με μία μικρή αμφιβολία το απάντησα Ναι και την επόμενη στιγμή, σηκώθηκα για να φύγω. Μου έπιασε από τον καρπό του χεριού μου και με τράβηξε πίσω ,κάτι που οφείλω να ομολογήσω με ξάφνιασε πάρα πολύ ,αφού Ποτέ δεν είχαμε ξαναμιλήσει. Με ρώτησε το όνομά μου και Του έδωσα μία απάντηση κάτι που μετάνιωσα πάρα πολύ. Δεν θέλω να μάθω ποια πραγματικά είμαι,δείχνει να ενδιαφέρεται για μένα και δεν θέλω να του χαλάσω την εντύπωση που το έχω κάνει.