schrijfwedstrijd boekje

opdracht 2

dit is opdracht 2 van de schrijfwedstrijd van  pippetje . de genre van het boek is fantasy en de titel is: de rebellen van Smaragd-Stad. 

(alle namen in het boek zijn edelstenen, dus ze zijn soms best raar, maar sommige herken je misschien ook)

=-=-=-=-=-=-=P.O.V Esmeralda =-=-=-=-=-=-=

Het leger van admiraal Calciet loopt door het dorp heen. Je hoort het al van ver aankomen, met al die metalen kledij. Ik open het gordijn een stukje om te zien of mijn vader al bijna terug is. Hij ging mijn verjaardagscadeau ophalen bij meneer Aquamarijn, terwijl ik en Jasper aan het spelen zijn. Het geluid van ijzer dat contact maakt met de grond wordt steeds duidelijker, het teken dat de wachters van de koning dichterbij komen. Jasper komt naast mij staan en kijkt mee door het raam. Tot mijn grote vreugd zie ik mijn vader de hoek van de straat om rennen. Een huis aan de kop van de straat hebben heeft zo toch zijn voordelen. Als mijn vader nog maar een paar meter van ons vandaan is, komen de wachters de hoek om, wat mij nog banger maakt. ''Kom op pap.'' Mompel ik, maar het is al te laat. Het leger heeft hem. Hk weet niet wat er gebeurt, ze praten ofzo, alleen zie ik aan hun lichaamstaal dat het meer schreeuwen is. Ik kijk ademloos toe, ik zie dat de soldaten hem bij zijn armen pakken, en mee nemen. Tranen vormen zich in mijn ogen. Waarom doen ze dit? Wat heeft hij misdaan? Waarom precies vandaag? Ik klim uit de vensterbank en wil naar de deur rennen als 2 handen mij vast pakken, die van Jasper. '' Niet doen. Esmee, misschien nemen ze jou ook mee'' Zegt hij angstig. Ik wil hem tegenspreken maar ik krijg geen woord uit mijn mond, alleen maar gesnik. Hij slaat zijn armen om mij heen, en zo blijven we een tijdje staan.

=-=-=-=-=-=-=8 jaar later =-=-=-=-=-=-=

Ik doe mijn kap op en loop zo onopvallend door het dorp heen. Ik zie Olivijn op het dak van het bakkershuisje staan, zo dat alleen de mensen die weten dat hij daar is, hem kunnen vinden. Ik kijk om me heen. Mijn ogen kruizen met die van Jade, we knikken allebei als teken dat we elkaar gezien hebben. Ik zie dat admiraal Calciet met zijn leger het dorp in marcheert. Ik hou mijn boog in de aanslag en trek de kap van mijn donkergroene cape wat verder over mijn ogen. Er zoeft een pijl rakelings langs de admiraal, en dat was het teken voor mij en Jade, we pakken beiden onze boog en houden de admiraal onder schot, zonder dat hij het doorheeft. De admiraal kijkt naar zijn rechter kant, de kant vanwaar Olivijn de pijl had afgevuurd. '' Admiraal Ederberyl Calciet, laat iedereen met rust, en geef ze hun geld terug. Of anders moet ik maatregelen gaan nemen Admiraal!'' Schreeuwt Olivijn vanaf het dak door de hoorn. '' En waarom moet ik bang van jou worden? Ik geloof dat ik de gene ben met het hele leger, en jij!'' Zegt Ederberyl spottend. '' En jij hebt helemaal niemand.'' Maakt hij zijn zin af. Nu is het Jades beurt, ze vuurt een pijl af en trekt zo zijn aandacht naar zijn linker kant, terwijl Olivijn zich weer naar de volgende plaats beent. '' Ik ben niet alleen, mijn leger is veel groter dan die paar mensen die jij aan jouw kant hebt staan, dus pas maar op.'' Zegt mijn beste vriendin dreigend, en ik zie in zijn ogen dat hij toch wel een beetje bang begint te worden. Nu is het mijn beurt. Ik richt mijn pijl zo dat hij recht over de admiraal heen gaat, maar precies het hart doorboort van de man achter hem. Ik zie zijn verschrikte uitdrukking in mijn richting en hij kijkt recht in mijn ogen. '' Let's play a game.'' Zeg ik met een gemene grijns.

We zijn met zijn allemaal weer in ons huis dicht in het bos. We wonen samen omdat we allemaal onze ouders verloren hebben. Olivijn en Jade omdat ze zijn vermoord door die stomme koning met zijn admiraal, net zoals ik en Jasper onze vader verloren. Onze moeder is ook jammer genoeg overleden, maar van haar weet ik niet zo veel meer. Toen Jasper werd geboren overleed ze. Ik was toen nog maar 2. Allemaal zijn ze de dupe van die verschrikkelijke koning Saffier Vuuropaan, omdat iedereen hier zo belachelijk veel belasting moeten betalen, en als je dat niet deed, werd je in de kerkers gegooid, vermoord, of ze namen alles in wat je had.