앟 Hyungbok's POV 앟
"Yes. Maybe 7pm tonight.. yes.." bumaba ako ng hagdan. Kausap ko si Mark sa phone ni yeobo. "Uh, yea... see you later guys... bye." I hung up and dug the phone to my pocket. "Yeobo? Where are you?" I called out. Tiningnan ko siya kanina sa kwarto niya pero wala siya don.
Pumunta ako sa sala. Wala. Sa garden. Wala. Nasan na ba siya? Napunta ang tingin ko sa glass door at kita mula dito ang dining at kitchen. He was sitting at one of the dining table's chairs. Nakayuko siya at nakasabunot ang dalawang kamay sa buhok niya. Mukha siyang problemado.
Bukas naman ang glass door kaya pumasok na ako at tumabi sa kanya. "Yeobo? Got a problem? Tell me."
Tumingin siya sa'kin ng may namumulang mga mata.
"Hey, did you cried?" Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at iniharap ang mukha niya sa'kin.
"It's Minmin…" sabi niya habang humihikbi pa.
Napakunot ang noo ko. "What did he do? Did he hurt you? Nagpunta siya dito? Tell me, yeobo."
Yumuko siya. "I can't now… just---"
"It's okay, it's okay." Niyakap ko siya at hinayaang umiyak sa balikat ko. "Next time na lang tayo lumabas ng mga kaibigan mo."
Umiling siya. "Just tell them to come over for dinner."
Kahit mukhang 'di pa siya okay, tumango nalang ako. "Okay, I'll tell them."
Humarap siya sa'kin. "Yeobo, I love you."
Ngumiti ako. "I love you, too. Nothing could separate us as long as I have you and you have me. Forever's a word that will fade away but my love for you will always stay." Natawa siya sa sinabi ko.
"Ang lalim nun, ah." Pinunasan niya ang mga luha niya.
"Since Minmin always go for your heart, I'll give you four rules to follow."
"Okay, shoot."
Hinalikan ko siya sa left cheek niya. "Rule # 1: Don't talk to him unless I told you to, or your mom and dad told you to."
"What if it's something really important?"
"Then ask me first." Mukha hindi siya convinced pero ngumiti parin siya.
"Okay, my super duper gwapo possesive hot boyfriend."
"I'm not possesive, Sangmin was."
"Okay, okay. You win."
Ngumiti ako at hinalikan ko naman siya sa right cheek niya. "Rule # 2: Avoid looking at his eyes for a long time. Eyes first seduce than lips."
"Okay. Jealous much."
"Shut up and listen." Tumango siya. Hinalikan ko naman siya sa noo. "Rule # 3: Don't accept any gift from him unless ako ang unang nagbukas."
Napasimangot siya. "Ya, that's quite unfair. Ako dapat unang magbubukas kung para sa'kin ang gift."
Tiningnan ko siya ng masama. "So you consider receiving one from him?" Pagtatampo ko.
"Of course not. I would accept a gift except if it's from him."
Ngumiti ako. "Okay. So for the 4th rule.." Hinalikan ko ulit siya, this time, sa labi.
"Never say 'I love you' to him unless I let you go.."
앟 Jheri's POV 앟
"Never say 'I love you' to him unless I let you go.."
Parang biglang lumambot nang tuluyan ang puso ko. Iniisip ko nung una na nagbibigay lang siya ng rules para protektahan ako mula kay Mi---- mula kay Sangmin, pero by his last rule, napatunayan kong mahal niya talaga ako.
"I'll never love him the way I love you."
Ngumiti naman siya. "And I'll never let you go." Hinalikan niya ulit ako, a passionate one, it was so full of love.
Nung hindi na kami makahinga ay bumitaw na kami pareho.
"Do you believe that what the eyes see is what the heart beats?" Bigla niyang tanong.
"Bakit mo naman natanong? That seems to be too serious."
"Wala lang, pumasok lang sa isip ko." Tinitigan niya ako sa mga mata ko, ang sincere ng mga mata niya. "Because I can see a Jheri Kang in front of me and my heart beats his name."
Feeling ko umakyat lahat ng dugo ko sa mukha ko. Ano namang nakain nito at masyado siyang nagiging sweet ngayon?
"You're blushing, yeobo.." hinalikan niya right cheek ko, mas lalo naman akong namula dun. He chuckled. At tinawanan pa talaga ako. Kung tumigil nalang kaya siya sa pagiging sweet para di ako namumula?
"Ano bang nakain mo ngayon at sobrang sweet mo?"
"I had tasted the bitterness of your tears. That's why I want to try how your smile tastes like." One time he's sweet then he'll be seriously talking about a thing.
"Baliw ka na."
"Sa pagmamahal mo."
Speechless ako dun kaya ngumiti nalang ako.
"Alam mo, itext mo nalang sina Mark at Rafael. Baka mamaya intayin tayo nung mga yun sa mall."
"Sabihin mo, 'di mo kayang tagalan ang pagiging sweet ko. First boyfriend mo ba ako?"
Tumingin ako sa kanya at tumango.
"Sigurado ka, ah! Baka mamaya may umaaligid na pala dyan, nagbabantay dahil baka saktan kita."
Tumawa ako. "Wala. Ikaw ang first boyfriend ko. 'Wag kang mag-alala, nag-iisa ka lang sa puso ko."
Now it's his time to blush. Agad niya namang kinuha ang phone ko na nasa bulsa niya at nag-text. Natawa ako sa kinilos niya. "Ang galing mong maging sweet pero 'di ka sanay kapag ikaw na ang pinapakitaan ng sweetness."
Lumingon siya at mas lalo naman akong natawa dahil pulang-pula na siya! It means hindi nga siya sanay na may taong nagiging sweet sa kanya.
"Stop laughing, silly."
"I'm not Silly, I'm Jheri."
"Psh." Natawa siya sa sinabi ko. "Natext ko na yung dalawa. They'll be here at 7pm." Tumingin siya sa wrist watch niya. "It's almost two o'clock. Wanna have snunch?"
Napakunot ang noo ko. "Snunch? Ano yun?"
"Uh.. snack slash lunch?" Sabi niya in a sarcastic tone.
Natawa ako bigla ng malakas. "Snunch, huh? New word! Hahahahahahaha!!"
Umiling lang siya. "Ang babaw ng kaligayahan mo. 'Di bale na o-order nalang ako ng pizza."
Wala parin akong tigil sa pagtawa. Grabe. Hahahahahaha. Nakakatawa talaga yung snunch.. brunch lang kasi alam ko. Hahahahahaha. Now I learned a new word. Snunch. Hahahahahahahaha!
앟 Sangmin's POV 앟
SiJin's really very happy when he's with that guy. Why can't it be me that makes him laugh like that? What's wrong with me? What can I do to make him love me the way I love him? I hid myself more behind the pillar as Hyungbok looks at my direction.
I had not yet left SiJin's house for I would like to stare at him even for the last time. But my mind suddenly had a second thought --- I will not leave.
Seeing them being that happy makes me envious on one thing I had lost and I realized that 'surrendering' isn't always the option, sometimes 'revenge' was.
