앟 HyungBok's POV 앟
Aish..maagang umalis si SiJin para sa 'date' nila ni a.k.a. MinMin. Kaya napatunganga nalang ako kaninang umaga hanggang sa mag lunch, wala pa rin sila. Eh ngayon, pagkarating ko galing school, wala parin sila!!! Pero kanina pa ako dumating. 8:47 na ng gabi and I was just looking at the empty living room while waiting.
Eh teka, bakit nga ba ako kanina pang umaga nag aalala? Bakit ko ba siya hinihintay? Bakit ko sila iniisip? Eh di ba, lalaki siya? At tutor lang naman ako? Pero bakit ganito?
Nung una ko siyang nakita, may kakaiba na agad akong naramdaman. Lalo na nung ngumiti siya sakin. Pero hindi ko siya magantihan ng ngiti dahil nalilito ako sa nararamdaman ko nun.
He is a boy, and that's given. But I don't know why I suddenly hear angels sing and I can see flowers and sparkling something around him that time. Hindi ko maipaliwanag, basta!!!
Humiga ako and rest my head on the lounge's armrest. Napatanong nalang ako sa kawalan, "Bakit ka nga ba nagkakaganyan?"
"Nag tatagalog ka pala?" That sudden voice startled me. And I saw SiJin standing on the door.... with SangMin.
"Uhmm... ah.. y-yes. I learned from the net." Sagot ko.
Pumasok na siya ng tuluyan at sinara ang pinto. Si SangMin, ang sama ng tingin. What's the problem? Gantihan ko nga ng masamang tingin, eh. Kala niya ha?
"SiJin," tawag ni SangMin at hinila si Jheri papunta sa kanya. And before I could stand, he kissed him.
"Goodnight." He sweetly said at binigyan ako ng nang-iinggit na tingin.
"Uhmm... g-goodni-night. T-take ca-care." sabi ni Jheri. Kailangan talaga sa harap ko gawin?
SangMin bowed. "Annyeong, I'll go." He said while smiling.
Jheri also bowed. "A-annyeong." At lumabas na si SangMin sa pinto ng nakangiti habang nakatingin sa akin. Grabe talaga mang-iinggit. Bakit, sila ba? Teka... baka sila na nga? Hindi pwede to!
"Jheri, do you have a relationship with that guy?" Tanong ko kay Jheri. Wala na akong pake if I would look like a jealous boyfriend. What's important for me is, malaman ang real score between them.
"Uhmm... no? No, scratch that. Uhmmm... maybe? I guess so...?" Nag aalinlangan niyang sagot.
Aish, ano pa bang magagawa ko ngayon? "Goodnight. I'll gonna sleep now." Ayos ba? Geh na nga, tulog na lang ako.
"Galit ka ba?" Tanong niya nung nakahakbang na ako sa hagdan. Napatigil ako.
"Sleep tight. We have tutorial class tomorrow. You skipped a lesson." I coldly said and quickly went upstairs to my room. Yung totoo, magkatabi lang naman room namin.
Humiga ako sa kama. So, I waited for 2 hours at most pagkatapos, ganun ang isasalubong nila sakin? Ayos! Ang galing nila, nasaktan nila ako!
Ano ba tong nangyayari sakin?!
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Mahal ko na ba siya?
ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ
앟 SiJin's POV 앟
Bakit ang cold niya ngayon? May nagawa ba akong masama para ikagalit niya? Sa pagkaka alam ko, wala naman. Siguro dahil dun sa nasabi ko kanina nung tinanong niya ako kung may relasyon kami ni MinMin. Eh bakit niya naman ikakagalit yon?
Nakatayo lang ako sa harap ng pinto ng kwarto ko. Nag aalala ako sa tao sa kabilang pinto. And before I know it, nilapitan ko yung pinto at aktong bubuksan yon pero napigilan ako ng mahinang... pag-iyak ba yon?
Sumilip ako sa peep hole at nakita ko si HyungBok na nakaupo sa kama niya habang yakap ang tuhod niya. And by the shaking of his shoulders, I know that he was crying.
"Bakit ganito? Hindi ko maintindihan.. bakit ako nasasaktan? Wala naman akong karapatan pero..." sabi niya habang humahagulgol. Ano bang mga sinasabi niya? Naiiyak na rin tuloy ako eh.
"Mahal ko ba siya? Sa tingin ko. Pero HyungBok ano ka ba! Parehas kayong lalaki, eh! Hindi pwede yang nararamdaman mo! Bakit ka ba nasasaktan? Alamin mo kung bakit! Ang tanga tanga mo HyungBok! Wala kang karapatan at hinding hindi ka magkakaroon! Accept the reality and let them be happy...."
At wala na akong ibang narinig pa kundi mga pag-iyak niya. Hanggang sa unti-unting naging tahimik. Nakatulog na siguro siya.
Hindi ko alam na nagtatagalog pala siya. But that doesn't matter now. What matters most is... bakit siya nasasaktan? Saan siya nasasaktan? At KANINO siya nasasaktan?
ㅡㅡKINABUKASANㅡㅡ
Minulat ko ang mga mata ko. Hayy. Umaga na naman.
Bumangon na ako at naligo. I was wrapping the towel on my waist when I heard soft sounds coming from outside the bathroom. Ano kaya yon? Or rather, sino yon?
Dahan dahan kong binuksan ang pinto. Nagulat nalang ako ng bigla akong hilahin ng dalawang kamay at binuhat ako papunta sa kama.
"Aya! Ya, who are y-- HyungBok?" Nagulat nalang ako sa taong nasa ibabaw ko ngayon. Namumugto ang mga mata niya, halatang umiyak siya.
"Good morning." Sabi niya at ngumiti. I blink many times. Gising na naman ako, di ba? Ngumiti siya, di ba?
"Good morning. Why are you here in my room this early?" Tanong ko sa kanya. Pero sa halip na sumagot ay inilapit niya ang mukha niya sakin.
"I just wanna do something." He whispered. Napapikit nalang ako sa sobrang lapit ng mukha namin. My breathing stopped when I felt his lips against mine and my heart beats fast.
Matagal din yon. Mga 10 seconds, I guess? Matagal na yon. Humiwalay na siya at naghabol ako ng hininga. What's that for? Bakit niya yon ginawa? Hindi ako makaimik dahil nagulat talaga ako sa ginawa niya. At oo na, huhulaan ko, pulang pula na ako this time.
He chuckle. "You're cute when you're red. Quickly dress up, breakfast is ready." Sabi niya at lumabas na ng kwarto ko.
Napahawak nalang ako sa labi ko. Totoo ba to? Hinalikan niya ako? Hindi nga?! Seryoso ba to?
Sinampal ko ng malakas ang sarili ko. Aya, masakit ah! Pero hindi parin ako kumbinsido. Kinurit ko pisngi ko at inihampas ulo ko sa pader. And I regretted it at last kasi sobrang sakit. Totoo ito, hindi to panaginip.
Hinalikan niya ako. Pero bakit naman? May gusto ba siya sakin? Aishh... SiJin, wag muna mag-assume. Umasa ka nalang muna. 😚 pero syempre, mahirap umasa ng sobra.....
