Chapter Thirteen

115 1 0
                                    

***************
A/N

Hey there yeobo! I was gone for God knows how long. Matagal tagal narin.. XD. Pero don't worry. Babawi naman ako eh, update ko lahat ng story ko tapos publish ako ng isa pang books. Sana magustuhan niyo! Saranghae yeobo!!!
*

***************

앟 Hyungbok's POV 앟

I knocked on yeobo's room, struggling to balance the tray of food on my left hand. Nagdala ako ng breakfast in bed para kay yeobo dahil tanghali na tulog parin siya.

"Yeobo? Are you awake?" I called out. Nagbukas ang pinto at iniluwa noon ang isang freshly bathed adonis.

"Joheun achim, yeobo." (Good morning, honey) He greeted and smiled.

"Ang gwapo naman ng mahal ko." I said.

"Mas gwapo naman yung nagsabi." Kinilig naman ako ng slight dun at ngumiti.

Inabot ko sa kanya yung tray. "Breakfast for my beloved." Kinuha niya naman yun with matching lip bite.

"Thank you, yeobo."

"How about me? You're not bringing me something to eat? Or you want me to eat you?" A voice suddenly spoke up on my right. At nakita ko ang taong pinandidirihan ko dahil sa perverted gaze na binibigay niya sa akin tulad nalang ngayon.

"Mind your own business, hyeongje." Sabi ni yeobo sabay irap.

"Hyeongje? You're not even going to call me 'hyeong?' What a shame." Sabi niya at nilampasan na kami--nearly grabbing my dick on which I successfully avoided.

"Don't mind him, yeobo. Come in." Pumasok naman ako agad at umupo sa kama. I was shaking. Really.

Nakita kong ibinaba ni yeobo ang tray sa bedside table at tumabi sakin. "Relax, yeobo. As long as nandito ako sa tabi mo, wala siyang magagawa para mapaghiwalay tayo."

Tiningnan ko siya and I can clearly see the sincerity in his eyes.

"Listen, kung magpapadala ka sa mga ginagawa niya, mababago nun ang mga bagay na mayroon tayong dalawa. Kung maniniwala tayo sa isa't isa, walang mangyayaring masama." Napangiti naman ako sa sinabi niya at hinalikan siya sa labi.

"I love you, yeobo."

"I love you, too, yeobo." We kissed and I laid him on the bed.

And I'll leave the rest on your minds.

ㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅㅅ

앟 SangMin's POV 앟

Aish... I can't move on that SiJin and HyungBok are officially in a relationship. But no, I won't give up.

"Mr. Kano!" I heared someone yell but didn't assumed it was me they are calling.

When suddenly arm wrapped my shoulder. "Hey,"

I looked at who it was and saw a red-haired man. What's his name again? "Mark?"

"Aba! Astig, ah! Naaalala pa niya ako! Samantalang kaunti lang exposure natin sa istoryang 'to!" Mark said happily. But then, I was like, "Huh?"

"Nakausap ko nga yung author. Tinatamad daw siyang bigyan tayo ng exposure. Eh muntik na ngang makalimutan ng author na kasali pala tayo sa istorya." Rafael said. But I do not dare comment on what they are talking about. I just keep walking keeping pace with them.

"Ganun ba? Eh hindi pa nga naligo yung author! Sasabay nalang daw siya sa pagligo ng reader. Tsaka wala naman daw tayong kwenta kaya baka ito na yung huli nating exposure."

"By the way,.... uhmmm... Sangmin, right?" I nodded on Mark's question. "Where Jheri?"

"At his house, I guess? Why do you ask?"

"To congrats him." Mark said.

"For what? Did he won or something?" I curiously asked. How come I didn't know such thing?

"Because Jheri and Yunpog are together." Rafael was to answer.

"Hyungbok, engot ka. Anong Yunpog?" Mark irritably mocked. But I was more irritated. How dare them talk about people that I hated being heard?

"Si author kasi, eh. Ang hilig hilig sa Korean. Ipapakasal ko na yun kay Onew, eh." Rafael mocked. *nangisay sa kilig much si author. XD*

Before I hear another word about the two being together, I quicken my pace and left them there.

Because it hurts.

앟 Engots' POV 앟

"Hala, iniwan na tayo. Pano na yan?" --Mark

"Eh di matatagalan ulit bago ang exposure natin. Hay... malaki galit satin ni author." ---Rafael

Nagring ang cp ni Mark. Kinuha niya yun mula sa bulsa ng pantalon niya at tiningnan ang nagtext. "Uy, si author nagtext."

"Oh, anong sabi?" --Rafael

"Pinapatanong niya kung nakaligo na daw ba yung nagbabasa." --Mark

"Nakaligo na kaya siya? Baka nga hindi pa sila nakakatayo dahil busy sa pagwa-wattpad." --Rafael

"Bahala na. Uwi na tayo. Wala na naman tayong gagawin. Lagi namang ganun. Pag wala na yung isa sa main character, wala na silbi yung extra. Kaya tara na." --Mark

"Sabagay... " nag-umpisa na silang maglakad palabas ng mall. "Sana maligo na yung reader." --Rafael

~To be continued...

A/N: Sorry maikli marami namang chapters akong idadagdag. Maliligo lang ako ambaho ko na daw sabi ni papa. XD. Pindot daw kasi ako ng pindot. Hahaha. Up to next chap~~

My Monster Korean TutorWhere stories live. Discover now