앟 Jheri's POV 앟
Bumaba ako ng hagdan ng nanginginig ang mga paa't tuhod ko. Eh paano ba ako haharap sa kanya ngayon? Hinalikan niya ako, paano ko na siya kakausapin? Isipin ko palang kung paano, kinakabahan na ako. What more if he's already in front of me? Aishh..
"Ya, neomu gwiyeoweo!" (you're so cute) napatalon na lang ako ng may biglang gwapo---este---taong sumulpot sa harap ko. At hindi ako nakahinga ng makita kong si HyungBok iyon.
"Eum... sillyehamnida (excuse me), let m-me pass.. I-I'm hun-ngr-ry. Aishhh.. why am I stuttering?" Ano ba tong mga pinagsasabi ko?
"Okay." Natatawa niyang sabi at tumabi para makadaan ako. Pero I just making two steps ahead ng biglang may humila sa braso ko. Napapikit nalang ako sa sobrang bilis.
Teka, labi ba tong nararamdaman ko sa labi ko? Minulat ko mga mata ko at... heol!!! HyungBok is kissing me, dasi!!! (Dasi-again). After several seconds, he let go. At eto, naiwan akong nakatanga habang nakatingin sa kanya.
Hindi na nga ako makahinga, ngumiti pa siya! Papatayin niya ba ako? Suffocation ito, eh!
"Good morning." Sabi niya and gave me a peck on the lips before heading to the kitchen. Meron bang naglalagay ng Mighty Bond sa sahig? Hindi ako makaibo even a step!!!
ㅡㅡㅡㅡㅡ
"So, we have no session today." Sabi niya habang inaayos yung study table ko.
Umayos ako ng pagkakaupo sa stool. "Wae?" (Why?)
Omo, ngumiti na naman siya! He leaned his waist at the edge of the table and crisscrossed his arms while looking at me. "Let's go somewhere."
My eyes widened at that sentence. "W-where?"
He leaned closer to my ears and whispered, "Somewhere where no one can disturb us... and only us will know." Aishh... ano bang meron siya at nanginig katawang-lupa ko dun? I took a deep gulp before saying,
"A-and.. wh-where is t-that?" Tanong ko pero ngumiti lang ulit siya.
"Bimil-iya." (It's a secret.)
Pumunta siya sa kama ko at umupo dun. He tapped the space beside him signaling me to sit, too. Should I? Kanina pang tumitibok ng mabilis at malakas ang puso ko. Dahan dahan akong tumayo at umupo sa tabi niya.
At laking gulat ko ng bigla niya akong inihiga pagkaupong pagkaupo ko palang. And I'm now laying on my bed with him on top of me.
Kung hindi lang gwapo to, itinulak ko na to eh.
"I love you." Nabingi ata ako dun. Anong sabi niya? Mahal niya ako? As in capital M-A-H-A-L.?? Seriously?
Nabalik ako sa real world ng magsalita ulit siya. "Ya, I said I love you." Seryoso niyang sabi. Mukhang kinakabahan siya sa respond ko. Eh mas lalo naman ako! Ano bang isasagot ko? Sasabihin ko na bang mahal ko na rin siya o itatago ko at paghihintayin siya? Aishh.. anong gagawin ko?!
"Okay." Sabi niya at tumayo na. Omo, nasaktan ko siya. Babo naman, oh! Bakit kasi ang tagal kong magrespond?!!
"Nado saranghae!" (I love you, too!) Sigaw ko bago pa man niya mabuksan yung pinto. He froze on his position and slowly turned.
"Jinjjayo?" (Really?) Tanong niya. Ngumiti ako at tumango. Napangiti din siya at dali daling lumakad papunta sa akin. Pero sa halip na yakapin ako, hinalikan niya ako kaya napahiga ulit ako sa kama.
Aba, namumuro na siya ha. Nakaka tatlong halik na siya ngayong araw na to.
We stayed on that position. Me, laying in my bed with my arms wrapped on the neck of the man kissing me and on top of me. Hindi ko alam kung gaano katagal. Basta ang alam ko, hinahalikan ako ng taong mahal ko.
Wala na akong pakelam kung parehas man kaming lalaki. Hindi naman nakabase sa gender ang love, di ba? When you're inlove, no one can stop you from being happy. It's your own life. Everyone has their own businesses. And that business is a property to be managed by yourself, not others' self. Magmahal ka kung mahal mo talaga. Wala ng pakialam pa yung iba. Basta itatak mo sa isip mo na, NAGMAMAHAL KA DAHIL MAY PUSO KA. Eh sila, baka walang puso kaya kinokontra ka, di ba?
ㅡㅡㅡㅡㅡ
"Let's just watch Train To Busan. You will not regret watching that movie." aya niya sakin.
"아니요. 너 바보야." I cursed at ipinagpatuloy ang pagbabasa ng 한글 book.
"I'm serious. That's a nice movie. Let's watch it while it's still showing."
