Şimdi taşlar dolu, dolaştığım o yollarda
Yemyeşil bir yaprak değil, siyah kasvet var dallarda
Gerçekleri aramıyorum, hayatım masallarda
Bir gün gerçeği söylersem beni de asarlar lan
Şimdi hayat bok, ne yapacağım bilmiyorum
Kırk yıllık tasamı aynada, kendimden dinliyorum
Aslında daha yaş ne ki, fakat yaşlı bir bunak gibi görünüyorum
İçimdeki genç çocuğum saçındaki beyazım, düşüyorum
Ağlıyorum, kelimelerimi boşa döküyorum
Boyumu aşan dalgaları, kalemimle geçiyorum
Siliyorum, her yanlışımla daha da güçleniyorum
Beni mahveden şeyleri, mürekkebimle yeniyorum
Bu şiiri kuzenim kayadoss1 le birlikte yazdım. Aslında şiirin tamamı ona ait diyebilirim ki öyle de. Sadece bir iki dokunuşu benden. Gerçekten de en sevdiğim şiirlerden 'bir tane'sidir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aklımdaki Lekeler
Poesia'Yazdım, yazmasam ağlayacaktım.' demiş yazar. Bu yüzden ben de yazdım. Yazdım, yazdım çünkü yazmasam ağlayacaktım. Ağlamadım da. Yazmaya başladığımdan beri hiç ağlamadım (Ne kadar da acı, bir bilseniz.). Ağlamadım ama: Belki göz yaşlarıyla değ...
