'Bahsedeyim' dedi, 'o zaman' yazar,
Hikayesinin bilmediği bir bölümünden;
Oysa, ne kadar da karmaşıktı sözlerim
Düşüncelerimi bilmeme rağmen,
Sanki bir okyanustaki bir gümüş balığı
Bilmesine rağmen, bunu
Okyanusta vardır milyonlarca başka balık, ve türleri
Ama göremeyince hiç birini
Sadece kendinin var olduğunu sanması gibi
Yalnızdı o da, tıpkı diğer balıklar gibi
Onlarda biliyordu ama göremiyorlardı
Peki kim görüyordu, neyi görüyordu?
Nasıl görebilirdi ki görülmeyeni?
Var olamayanı görebilmeyi
Biliyordu işte balık, nasıl göreceğini
Ama göremedi, görülmedi
Herkesin yanında yalnız kaldı
Kimse varlığıyla var olamadı
'Dedim ya', dedi yazar
Biliyorum düşüncelerimi, biliyorum nasıl konuşacağımı
Ama bazen yetmiyor bilmek, uygulamaya geçmek için
Uygulasan bile uymuyor, yazsan bile bitmiyor gözyaşlarım
Gözlerim bir an kurusa bile,
Yerine hemen yeni kelimeler ıslanıyor
Ardında bırakılan düşüncelerim
Geri kalmış anlamlarla hiçbir mana etmiyor
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aklımdaki Lekeler
Poésie'Yazdım, yazmasam ağlayacaktım.' demiş yazar. Bu yüzden ben de yazdım. Yazdım, yazdım çünkü yazmasam ağlayacaktım. Ağlamadım da. Yazmaya başladığımdan beri hiç ağlamadım (Ne kadar da acı, bir bilseniz.). Ağlamadım ama: Belki göz yaşlarıyla değ...
