Sürekli Sinirlenme Sebebimsin

159 12 5
                                    

HEPİNİZİN YENİ YILINI EN İÇTEN DİLEKLERİMLE KUTLUYORUM.

-ADA'NIN AĞZINDAN-

Ne yapacağımı bilmez bir halde gözlerimden yaşlar akarken duyduğum sesti beni kendime getiren.

"Ee söyle bakalım Ada Hanım kararınız nedir?"

Kafamı kaldırdığımda Sedef'in o iğrenç sırıtması daha çok sinirlerimi bozdu.

"Nasıl oluyor da sen bu kadar ustaca bizimle oynayabiliyorsun Sedef?"

"Çok basit Ada. Buradan uzakta kaldığım senelerde sürekli sizin peşinizdeydim. Nefesim her zaman ensenizdeydi."

"Ama ama sen yoktun gitmiştin, se-" sözümü keserek "Cık cık cık. Adacığım şuan bunları sorgulayacak durumda değilsin tatlım bir tercih yapman lazım sen hala oyalanıyorsun."

Donmuştum sanki. İçimden Sedef'i evire çevire dövmek geçse de elimi kaldırmaya ne halim vardı ne de olduğum durum buna müsaitti. Tam ayağa kalkıp Kaan'dan ayrılacağımı söyleyeceğim sırada arkamda Ada diye seslenen Kaan'ın sesini duydum ve bir anda saçlarımı uçuşturacak derecede yanımdan hızla geçip Sedef'i yumruklamaya başlayan Hayal'i gördüm. Ardından hızlı adımlarla Kaan yanıma gelerek beni kollarının arasına aldı ve orası en rahat yerdi. Huzur dolu ve kimsenin bana bir şey yapamayacağını bildiğim tek yer.

-HAYAL'İN AĞZINDAN-

Yere yatırmış Sedef'i pataklarken kendimi bir anda havada birinin kollarında buldum. Kokusundan anladığım kadarıyla bu Emreydi.

"Emre bırak beni öldüreceğim ben bu kızı sonuna kadar hak ediyor. BIRAAAK!"

Sanki ben hiç konuşmuyormuşum gibi kucağında hiç debelenmiyormuşum gibi aldırış etmeden beni uzaklaştırmaya devam etti. Yere bıraktığında sinirle suratına baktım. "Ne yaptığını sanıyorsun sen?"

"Bıraksaydım da öldürse miydin kızı?"

"EVET!"

"Saçma sapan konuşma Hayal gitti zaten."

"Ona gitmek denmez canım senin yüzünden kaçmak denir. Sen bu kızın bize neler yaşattığını biliyor musun ya? Aramıza girmiş olabilirsin ama bu bize, özelliklede bana karışacağın anlamına gelmez. Çünkü aramıza girmeni ben istemedim anladın mı?"

"Gayet net."

"İyi o zaman gidebilirsin."

Hiçbir şey söylemeden gitti. Ada yanıma gelerek "Bu biraz ağır olmadı mı Hayal sence de?"

"Ada bak oldukça sinirliyim. En başta da sana. O yüzden sus ve bir an önce gidelim."

Tamam dercesine başını salladı ve Kaan'ın koluna girerek aşağıya inmeye başladı. Projeksiyonun içindeki CD'yi aldım ve cebime koyarak merdivenlerin yolunu tuttum.

Eve gittiğimizde her taraf karanlıktı. Çünkü evden kimseye haber vermeden çıkmıştık.

Kaan odama gelerek beni uyandırmıştı. Ada'da bir haller olduğunu gecenin bir yarısı dışarı çıktığını ve peşinden gideceğini söylemişti. Kaan beni aşağıda beklerken hemen üstümü değiştirip aşağıya indiğimde Emre ile ikisini beni beklerken bulmuştum. Vakit kaybetmemek için hiçbir şey söylemeden yola koyulduk. Gittiğimizde karşılaştığımız manzara zaten kan dondurucuydu. Her ne kadar olmayacağını bilsem de kafamı sallayarak olanları unutmaya çalıştım.

Ada ve Kaan iyi geceler diyerek yukarı çıktılar. Bende oturma odasına geçerek kanepelerden birine kendimi attım. Yaşadığımız hayat, içerisinde olduğumuz olaylar, hepsi çok saçma ve anlamsız. Biz daha kaç yaşındayız ve başımıza gelen olaylara bak. Bu durumun sebebi ailelerimizin zengin olması mı? Hayır. Bizim bunları hak ediyor oluşumuz mu? Hayır. Ne peki? Kader mi?

Hayatımın En Güzel HatasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin