Hayatımın En Güzel Hatası

İnsan Kaybolmak İster Mi Hiç?

MEDYADA KIZLARIMIZIN BÜYÜK DÜŞMANI SEDEF VAR ARKADAŞLAR!!!

-ADA'NIN AĞZINDAN-

Şu an Sedefle karşı karşıya duruyorum. Nasıl olurda bu kadar içimize girebilir?

"Nasıl geldin sen buraya?"

"Cık cık cık. Ada sen insanlara böyle mi merhaba diyorsun?"

"Başlatma merhabandan soruma cevap ver."

Hamağa oturdu. "O zaman sana şöyle açıklayayım tatlım. Bundan sonra size rahat yok."

"Şu ana kadar olduğunu mu zannediyorsun?"

"Bana sorarsan gayet rahattınız, baksana doğum günleri falan." Bir anda ayağa kalkarak bana yaklaşmaya başladı. "Fakat bundan sonra size yapmayacağım şey kalmayacak ve inanır mısın, kaybedecek hiçbir şeyim yok."

"Bana kalırsa da öyle çünkü sen hiçbir şeysin. Hatta ölsen kimsenin hayatı değişmez iki günlük gözyaşısın sadece. Sen ailesinin bile istemediği sürtüğün tekisin!"

Boynundaki damarların çıkmasından sinirlendiği belliydi. Tam ağzını açıp bir şey söyleyeceği sırada Kaan'ın sesi duyuldu.

"Ada! Hadi gidiyoruz."

Kafamı Kaan'a çevirdiğimde peşinden diğerlerinin geldiğini gördüm onlar bu tarafa doğru yürümeye başladıklarında Sedef son sözlerini söyleyerek ortadan kayboldu. "Yarın gece saat 2 de spor salonunun çatısında ol ve de sen akıllı bir kızsın Ada aramızda geçen bu ufak sohbetten kimseye bahsetmemelisin." Kafamı ona çevirdiğimde orada yoktu kimseye görünmeden bunca şeyi nasıl yapabildi?

Kaan yanıma gelip elini omzuma attı "Hayatım donmuşsun."

Hayal iyi olmadığımı anladı "Ada iyi misin?"

"Evet, iyiyim gidelim hadi." diyerek kimseyi beklemeden önden yürümeye başladım. İçeride hepimiz Zerrin teyze ve Nuri amcayla vedalaştık, arabaların yanına geldiğimizde Barış konuştu.

"Saat daha erken hep beraber kızlara geçelim bir şeyler yaparız." Herkes onay verirken Barış Emreye döndü. "Emre işin yoksa sende bize katıl kafa dağıtırız."

Emre gülerek onayladı Hayal sinirden ellerini yumruk yaparken Berk'in sesi duyuldu. "Bende gelmeyi çok isterdim fakat bizimkileri yalnız bırakamam kusura bakmayın." dedi ve içeri geçip kapıyı kapattı. Barış Berk'in arkasından ufak bir küfür savururken zorda olsa yüzümde ufak bir tebessüm oluştu.

Ben bu aileyi seviyordum ve onlar için yapamayacağım hiçbir şey yoktu bu yüzden yarın gece Sedef denilen sürtüğün yanına gidecek ve her şeye bir son verecektim. Çünkü benim yüzümden onların üzülmesinin ve huzurlarının bozulmasının bir anlamı yok ayrıca evet dediği gibi kimseye bir şey söylemeyecektim, eğer söylersem gitmemi engelleyeceklerdi ki buna hiç gerek yoktu.

Hepimiz Hayal'in talimatı ile arabalara geçtik en önden Melih, arkasından biz, bizim arkamızdan Hayal ve onun arkasından da Emre geliyordu. Eve vardığımızda Evrem'in kapıyı açmasıyla hepimiz ayakkabılarımızı çıkararak koltuklara serildik, anlaşılan hepimiz baya yorgunduk. Ayakkabılarımızı çıkarmadan eve asla girmezdik bu fikir ilk taşındığımızda Hayal den çıkmıştı. Evrem ve benden de onay aldıktan sonra hep böyle yapardık. Sadece yeni ayakkabılarla evin içinde dolaşabiliyorduk ve bana soracak olursanız bu harika bir şey.

Hayal ve Evrem yukarıya çıkarak üstlerini değiştirmeye gittiler ve bende bunun güzel bir fikir olduğunu düşünerek sürünerek de olsa peşlerinden gittim. Çünkü sabahtan beri bu pantolonun içinde durmak yeterince sıktı.