A Memory to Remember [ON-GOING]

Chapter Three

Raven's POV
"Ladies and gentlemen, we have just been cleared to land at NAIA airport. Please make sure one last time your seat belt is securely fastened. The flight attendants are currently passing around the cabin to make a final compliance check and pick up any remaining cups and glasses. Thank you," the flight attendant said after 8 hours.

Finally! Medyo nag-unat unat ako sa upuan ko dahil nakakangalay nga naman ang umupo ng walong oras. Kahit naman kasi pwede kong gawin ang lahat ng gusto ko dito since wala naman akong katabi, mas pinili ko nalang na mag-stay sa upuan ko.

After ilang minutes, nag-announce ulit ang flight attendant.

"Ladies and gentlemen, welcome to NAIA Airport. Local time is 6:07 pm and the temperature is 39 degrees celsius. For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about. Please check around your seat for any personal belongings you may have brought on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight. If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you.
On behalf of NAIA Airlines and the entire crew, I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice evening!"

So ayun, babaan na! Omg aym so eggzoiteeed! Hahaha.

Sorry for the outburst. Ganito naman kasi talaga ako eh. Hindi lang obvious sa naunang chapter ng istoryahe topi-topi ng abnoy na otor dahil nga sa kadahilanang gusto daw niya eh madrama daw ang simula ng istoryaheng ito. Kaya sige, kunwari madrama 'to kahit hindi naman talaga. Hoho. Ay, aforgat 2 sey dat, kaya halos panay ang english spokening dollar ko sa previous chapters dahil sa walang sawang kabaliwan ng otor. Trip niya lang kasi. Sorna. Pero taglish raw diz. Ayun. Hihi. Okay, back to the storeh.

Bumaba na ako ng eroplano saka ko kinuha ang mga gamit ko. Madali lang naman hanapin ang mga iyon dahil nakasulat naman ang pangalan ko sa maleta. Dumiretso na rin ako sa parking lot dahil andun ang sundo ko.

Pagkarating ko dun, hinanap ko ang kotse namin pero sa kasamaang palad, hindi ko nahanap. Hindi ko na kasi alam kung anong itsura nung kotse na 'yun. Haist. Bumalik nalang ako sa loob ng airport para dun nalang antayin ang sundo ko. Kinuha ko sa bulsa ko yung cellphone ko at nag-browse muna sa Facebook.

After 1 hour.

Aish. Bakit wala pa rin? Imposibleng nakalimutan nila. Psh.

Naglakad lakad nalang ako sa airport habang hila-hila ang maleta ko. Habang naglalakad, may nakita akong lalaki na nakaformal attire na nasa mid 40's or 50's na. May hawak siyang placard na may nakasulat na, "Welcome home, Miss Raven Elixine Rade". Huh. May kapangalan din pala ako? Galing! Kamag-anak ko rin ito for sure. Pero bakit nila ginaya yung pangalan ko? Tsk tsk. Copy cats.

Hindi ko nalang pinansin iyon. Tumalikod nalang ako at sinawalang bahala nalang inis ko. Tumingin tingin ako sa paligid, umaasa na makikita ko yung magsusundo sa akin. Nagulat pa ako ng biglang may kumulbit sa akin. Pagkatingin ko, siya iyon matandang nasa mid 40's na nakahawak nung placard na may pangalan ko.

"Manong bakit po? Ano po kailangan niyo?" I asked.

"Ms. Rade, andito ka na pala. Halika na at umuwi na tayo," nakangiting wika ni Manong 40. Manong 40 kasi nasa mid 40's siya tapos di ko knows and name. Hoho.

"Po? Eh, pasensya na po kayo manong. Mukhang hindi ho ako ang hinahanap niyo. Baka mistake lang po na ako kahit hindi. May hinihintay din po kasi ako, yun pong magsusundo sa akin," sabi ko. Malay ko ba kung teenagernapper pala 'to, eh di na boom panes na ako neto. What the hell.

"Si Mr. Rene Echavez ba ang inaantay mo?" nakangiti pa ring tanong niya. Hala? Pano niya nalaman?

"Pano niyo po nalaman? Manghuhula ho ba kayo?"

Napatawa naman si Manong 40 sa sinabi ko. "Hindi ako manghuhula, Miss Rade. Ako 'to, si Rene, ang butler and driver niyo,"

Watda. "Weh? Kayo po talaga yan Mang Rene?" naniniguradong tanong ko. Eh katulad nga ng sabi ko, baka nga kasi kidnapper o ano itong si Manong.

Napailing nalang si Mang Rene kuno habang nakangiti at parang may kinuha sa loob ng coat na suot niya.

"Miss Rade talaga. Eto ang card ko. Para makampante po kayo na ako ito, si Rene," pinakita niya naman sa akin at OO NGA! Siya nga 'to!

Ngiting ngiti akong humarap sa kaniya at saka siya binati. "Mang Rene! I'm so happy to see you! Hihi,"

Napatawa naman siya ng kaunti at tinulungan akong buhatin ang maleta ko na iisa lang naman palunta sa parking lot ng airport na ito. Pagkalagay niya ng maleta ko sa compartment ng kotse, pinagbuksan naman niya ako ng pinto at saka ito isinara at dumiretso sa driver's seat.

"Sabik na sabik ka ng makita ng mga maids sa mansion Miss Rade. Matagal tagal na ka na rin kasi nilang hindi nakita simula noong lumipat kayo sa States,"nakangiting kwento ni Mang Rene habang nagmamaneho.

"Ganun po ba? Masaya po kung ganun,"

"Pero alam mo ba? Sa kanilang lahat, si Thania ang pinakanasasabik na makita ka,"

Thania? Sinong Thania? Wala akong kilalang Thania?

"Thania?" tanong ko.

"Oo. Si Thania. Diba siya iyong batang babaeng kalaro mo noon na nakatira sa tapat ng mansion?" nagtatakang tanong ni Mang Rene sa akin.

Bakit ba nagtataka si Mang Rene, eh sa aming dalawa dapat ako lang ang nagtataka? Eh hindi ko naman talaga kilala yung Thalia ba yun? Ah basta. 'Tha' samting layk dat nagsisimula ang pangalan.

Ngumiti na lamang ako na para bang nai-excite na din akong makita yung Tharia na sinasabi ni Mang Rene kahit na clueless pa rin naman ako kung sino ba talaga siya. /("- 3 -)

"Saan niyo po gustong kumain Miss?" tanong sakin ni Mang Rene.

"Sa bahay nalang po siguro. May naluto po ba? Hehe," sagot ko naman. Mas maganda kasi kung sa bahay nalang ako kumain para diretso na sa kwarto after.

"Meron naman, Miss," wika niya ulit. Tumango na lamang ako at nanahimik sa upuan ko. Wala na ako maisip na pag-uusapan namin eh. >__<

Nasa kalagitnaan ako ng pagmumuni-muni ng may bigla akong maalala. Napabalikwas ako bigla at nanlalaki ang mga matang napatingin kay Mang Rene.

"MANG RENE!!! Saan niyo po pala ako in-enroll!?"

"Sa Thompson State University kita in-enroll, Miss. Next week pa ang pasok mo," sagot ni Mang Rene. Ahhh. Next week pa pala. Pero ano naman ang pagkakaabalahan ko ng isa pang linggo? Haist.

"Mas maganda po siguro kung matulong po muna kayo Miss. Aabutin pa kasi tayo ng tatlong oras bago makarating sa mansion," biglang sabi ni Mang Rene. Tumango na lamang ako sa kaniya at isinandal ang ulo ko sa bintana at natulog NANAMAN.