serseri | jennie x jungkook

✦;Serseri

Yine Annem'in ve Babam'ın Kavgaları Yüzünden Bunalıp Gece'nin bir yarısı dışarı çıktım.

Ama Evden Kaçmak Için Çıktım. Babam Beni Tanımadığım bir Adamla Evlendirmek Istiyor. Niye? Çünkü Zenginmiş.

Bana Fikrimi bile sormuyor! Benim Ne Istediğim Umrunda Bile Değil! Onun Için Sadece Para Önemli!

Annem Karşı Çıktığı Için Kavga Etmeye Başladılar. Her Zamanki Gibi.

Kavga Etmelerinin Sebep'i hep benim. Şu An nereye gidiceğimi biliyorum. Sisi Teyzem'in yanına♡

5 Yaşındayken Yine Annem Ve Babam Kavga Etmişti. Bende Bizim Evin Ordaki Park'a gidip ağlamıştım.

O da Yanıma Gelip Beni Teselli Etmişti. O Zamandan Beri Tanıyorum onu. Ne Zaman Kendimi Kötü Hissetsem Onun Yanına Giderim.

Düşüncelerimden Ayrılıp Daha Hızlı Yürümeye Başladım. Issız ve Karanlık Bir Sokağa Girdim.

Sokağın sonundaki Lamba Sürekli Açılıp Kapaniyordu. Ürkütücü.

Birden Kolum'un Çekilmesi ve Duvara Dayanmam Beni şok'a sokmuştu. Ağzımı Kapatan Adam'a baktım.

Başında Kapşon Vardı ve Maske Takıyordu.

"Lütfen Ses Çıkarma. Başım Belada. Lütfen." Diye Fısıldadı.

Bir Kaç Polis Gelince Bana Daha Çok Yaklaştı ve Aramızda 1cm kaldı. Polisler Gidince Geri Çekildi.

"Teşekkür Ederim" dedi ve koşmaya başladı.

O neydi öyle ya? Neyse. Şoku Atlattıktan Sonra Yolum'a Devam Ettim.

Sisi Teyzem'in Evin'e Gelince Etrafta Insanlar, Polisler ve Ambulans Vardı. Içimi Korku Kapladı.

Oraya Koşup , Ne Olduğunu Sordum. Içerden Sisi Teyze Çıktı. Ama.. Sedye'nin üzerinde baygın bir şekilde.

"N-Ne Oluyor?" Dedim Gözlerim dolarken.

"Chin Sun Hanımın Yakını Mısınız?" Diye Sordu Bana Adam.

"E-Evet" dedim titrek sesimle.

"Yediği Yemeğin Içinde Zehir Bulundu. Başınız Sağolsun." Dedi ve Ambulans'a bindi.

Ben Orda Donup Kalmıştım ve Ağliyordum. Bir Polis Kolumdan Tutup Onunla Karakola Ifade Için Gitmem Gerektiğini Söyledi.

—✿—

"Chin sun hanımın düşmanı falan var mıydı?"

"Hayır. O çok iyi bir insandır Onun bir Düşmanı Olması imkansız. O kimseye kötülük yapmaz."

"Anladım. Birşey Olursa Size Haber Veririz. Iyi Görünmüyorsunuz Sizi Eve Götürmelerini ister misiniz?"

"Hayır, ben giderim. Teşekkür Ederim" diyip Kalktım ve Karakol'dan çıktım.

Sahil'e Doğru Yürüdüm ve Bir Bank Bulunca Oturup , Ağlamaya Devam Ettim. 

"Sevgilin senden ayrıldı sanırım."

Bu ses tanıdıktı. Başımı Kaldırdığımda , Bana Bakan Deminki Maskeli Çocuğu Gördüm.

Yanıma Oturup

"Üzülme Ya. Daha iyisini bulursun." Dedi.

"Sevgilim'den falan ayrılmadım. Zaten Hiç Olmadı.Bilip Bilmeden Saçma Sapan Konuşma!"

"Tamam Sakin Ol. Peki..Anlatmak ister misin?"

"Yüzünü Bile Görmediğim bir Adam'a neden özelimi anlatiyim?"

Dediğimde Yüzündeki Maskeyi Çıkarttı. Wöhş bu ne lan? Taş Mübarek.

"Ah, Yakışıklı Olduğumu Biliyorum. Artık Anlatabilirsin."

Dediğin de Onu Süzmeyi Kestim ve Yere Baktım.

"En Güvendiğim Kişi Öldü."

Dediğimde Beni Saran Kollar Ile Gözlerim Fal Taşı Gibi Açıldı. O Serseri şu an bana sarılıyordu. Ama ne yalan söyliyim birinin bana sarılmasına ihtiyacım vardı.

Geri Çekilip..

"Üzgünüm Sadece Teselli Etmek Istedim. Bende Yaşadım da.." dedi.

Başımı 'anladım' anlamında Salladım.

"Neden Polisler'den kaçıyordun?Hırsız Mısın?Katil misin? Nesin sen?"

"Söyliyemem. Gizli"

"Peki Serseri bey. Benim Artık Gitmem Gerek. Hoşçakal" diyip Bank'tan Çantam'ı aldım ve Eve Doğru Yürüdüm.

Yolda Sürekli Ağladım ve Yoldan Geçen insanlar Bana Tuhaf Tuhaf Baktılar. Umrumda Değildi.