Kalkıp gidemediğiniz yerlere dalıp gidersiniz.
Alışırım zanetim yokluğuna ama alşamıyor insan kardeşini o sesini aryordum ona keşke küçükken sus demeseydim insan ölünce pişman oluyor insan yapmadıklarına ya da yaptıklarına ben hem yapmadıklarıma hem yaptıklarım içn pişmanım…
/Ali asaf baharla tartışmasını bi anda aklına gelir/
Aliasaf: Bahar hep başına buyruksun abinin sözünü dinlemiyorsun sana bu hastadan uzak dur dedikçe sen hep inat ediyorsun ila o dediğin olacak
Bahar: Abi o hasta benim ilk bana verildi inat değil bu
Aliasaf: hasta artık eylülün sen artık benim ekibimdesin oğuzun ekibinde değil
Bahar: Ben oğuzun ekibindeyim Abiiimmmmm (der ve gider)
( o an kapı çalar silkilir ve kapıyı açmaya gider)
Kapıyı açar ve karşısında Eylül
Aliasaf: Niye Geldin ?
Eylül: Seni merak etim cenazeden beri yoksun meraktan öldüm telefonlarımıda açmadın
Aliasaf: Eylül şuan kendimi düşünecek nede seni düşünecek halim var benim kardeşim toprağın altında şuan nasıl iyi olmamı bekliyorsun (der ve ağlamaya başlar)
O anda eylül ona sarılır
Eylül: Ben senin yanındayım iyi olana kadar sonuna kadar biz bi söz verdik küçükken ne olursa olsun ayrılmıcaz diye
Aliasaf: Gel benimle ( eylülün elinden tutar ve baharın odasına götürür) Bak bura onun odası herşey bıraktığı gibi çıktığı gibi dün evden sen söyle eylül bu odadan her geçişimde onu görememek onun sesiyle uyanamamak o benim herşeyimde şimdi toprağın altında
Eylül: Biliyorum şuan çok zor acın hafiflemicek hata her gün daha çok artacak onun odasında her girdiğinde gözün onu arayacak her eve girdiğinde hoş geldin abi demeni zor olacak ama her anında yanındayım bu oda böyle kalıp hatırasını yaşatacaksın her onu özlediğinde bu odaya girip agla çünkü bundan başka bir şey yapamıcaksın elinden başka birşe gelmicek ali (der ve sarılır)
Aliasaf: İyi ki yanımdasın eylül
Eylül: kendimi şuçluyorum niye polisi o an çagarmadım diye şuan bahar yaşıyor olacaktı ama keşke keşke zamanı geri alabilseydim
Aliasaf: Keşke eylül o an çağırsaydın keşke oğuzda sende o an polise haber verseydin şuan bahar yaşıyor olacaktı
Eylül: keşke
Odadan çıkarlar
Aliasaf: Eylül kusura bakmasan dinlenmek istiyorum
Eylül: kalmamı istermisin?
Aliasaf: Tek kalsam iyi olur
Eylül: o zaman hastanede yarın görüşürüz (sarılmaya çalışır)
Aliasaf: (kendini geri çeker) Görüşürüz (der ve kapıyı kapatır)
07.00
Ali asaf hastaneye girer ve Baharın Resmini desk orda görür
Aliasaf: senin o gülen yüzünü sadece fotoğraflardamı görcem artık…
O sırada oğuz gelir
Oğuz: Nasılsın ali asaf
Aliasaf: Görüdügün gibi iyi olmaya çalışıyorum hastaneye girerken ayağım geri geri gidiyor sanki şuralardan bi yerden çıkıp günaydın abi diyecekmiş gibi geliyor
Oğuz: keşke çıkıp gelse dün onun yanından hiç ayrılmadım tek kalmasın korkmasın diye
Aliasaf: (şaşkın şaşkın bakarak) mezarlıkta mı sabahladın
Oğuz: evet bırakıp gidemedim onu orda
O sırada samo gelir
Samo: Ali asaf hocam acile hasta geldi hemen gelmeniz lazım
AliAsaf: Geliyorum (der ve acile gider)
Samo: Hocam hastayı görünce şok olacaksınız
Samoyla beraber hastanın yanına giderler
Ali asaf şaşırmış fazıyete hastaya bakar
Samo: hocam sizin şoka gireceğinizi söylemiştim
Ali asaf dona kalmıştır
Samo: hocam iyimisiniz ( ali asafın elini gözününde gezdirir
Aliasaf: samo cidden şoka girdim
Hastanın yanına ilerlerler
Aliasaf: Samo hastanın bilgileri hemen
Samo: Hocam adı elif 21 yaşında bi trafik kazasında şah damarı dışarıya çıkmış ve onu başka bir deriyle kapatmışlar ama her an patlaya bilir hocam
Elif: öyle bana şaşkın şaşkın bakmayın birşeyler yapın her an patlıyacak korkusuyla yaşamaktan sıkıldım nolur yardım edin
Aliasaf: elimizden ne gerekiyorsa yapacaz elif hiç merak etme
Alp o sırada hastanın yanına gelirken ayağı kabloya takılır ve hastanın üzerine düşer
Elif: (çığlık atar) ve şah damarı patlar
Aliasaf: Naptın sen alp
/BölümSonu/
