Change of Heart

Prologue

"Addie, ok ka lang?" May pag-aalala sa tono ni Shane. I smiled at her,it didn't reached my eyes, though. Pero sinisikap ko.

"Y-yeah." My voice is shaky, I can feel that.

I stand up and grab my things. "Tara na Shane." Aya ko sa kanya. Tumingin lamang siya sa akin, pagkatapos ay sa direksyong iyon. I held my head high as she looks at me again. "Addie—"

I cut her off. "I'm ok, Shane. Halika na." Aya ko pang muli. Tumango naman siya bilang sagot sa akin at hindi na muli pang umimik.

Maybe she wanted to say something pero hindi na lamang binigyang pansin pa kung ano man iyon kaya siya tumayo mula sa pagkakaupo at nagsimulang maglakad.

I smiled inwardly as I bit my lower lip to control my emotions. I don't want anyone see how fucked up my life right now. I don't want them to see how vulnerable and how hurt I am right now. My family always look up on me. All this time, they think I'm ok. That I can do this. Kasi malakas ako. Kasi kaya ko. Well, they thought wrong, ngayon ko nalaman, the worst part of being strong is, that no one ever asks if you're ok. Sa ideya nilang kaya ko, nakalimutan nilang tao lang din ako. Nasasaktan tuwing nadadapa. Nasasaktan din kahit sa mga simpleng bagay din.

But then, mas maganda na din siguro 'yon kasi they won't pity me. They won't feel sorry for me. Kasi ayaw ko sa lahat ang kaawaan ako.

Well, except for Shane. She's my bestfriend since high school. Siya lang sa lahat ang nakakaalam ng lahat ng sakit na nararamdaman ko. Kasi wala akong inililihim sa kanya. Sa kanya ko nailalabas lahat ng mga hinaing kong hindi ko mailabas sa pamilya ko man o sa ibang tao.

Masaya akong nakilala ko siya. Sa aming dalawa, ako ang malakas, mataray, palaban. Shane was my exact opposite. She's sweet and caring and sensitive at siya rin ang patawa sa amin. I can be myself with her. The girl who's hurt and the iyakin type. 'Yon ang gusto ko sa kanya, she never judged me. Kahit pa nakikita niyang I rule my world outside. Pero pagdating na sa kasuluksulukan, I am just the empty me. But then, kahit ganoon, Emo it may sound pero ganoon nga siguro ako, maarteng bakla. I never heard anything stupid from her. She's always there for me whenever I needed her. Kaya naman she deserves my honesty. My whole me.

"Hindi ka naman sumusunod." Malumanay niyang sambit sa akin, as she stand beside me. I took a deep breath saka ngumiti sa kanya muli. "Ice cream tayo bes." Sabi ko sa kanya. Napangisi naman siya sa akin saka ako malakas na hinablot.

"Alam mo, kanina ko pa hinihintay 'yang yaya mong mag ice cream tayo e. Alam ko naman hindi matatapos ang araw na 'to na walang ice creamang nagaganap." Agad naman akong napabulanghit ng tawa sa mga sinasabi niya. "Ice creamang?" What the heck?! 
Pakiramdam ko may iba pang meaning 'yun.

"You know me too well, Shane." Sabi ko nalang saka nagpahila ng tuluyan.

"Mas bagay sayo ang ngumiti Addie. Mas lalo kang gumaganda." Patawa niya pang sabi.

Habang hila naman niya ako'y mapait kong nadako ang mga paningin sa dalawang taong masayang nag-uusap sa kabilang side ng resto na nilabasan namin.

We don't always get what we want in life. So,

One day...

I said to myself. I know, one day and that day will soon come, I will get over him. And then, I will be able to smile everyone na walang nang sakit na nararamdaman.