«Nie chciałem aby ten dzień kiedykolwiek nadszedł... ale niestety stało się»
Czyli JungKook przymuszony do... czego? Dowiecie się sami ;3
(Mogą występować przekleństwa oraz sceny +18)
Siedziałem cicho w samochodzie JiMina. Miałem zasłonięte oczy chustą którą ten mi je zakrył przed jazdą.
-Powiesz mi w końcu po co mi założyłeś na oczy tą chustę? -spytałem
-Po to abyś nie wiedział gdzie jedziemy, to chyba logiczne -powiedział sarkastycznie Starszy
-Jedziemy już tak z godzinę jak nie więcej... zaczyna mi się nudzić gdyż jedyne co widzę to ciemną chustę -powiedziałem krzyżując ręce na klatce piersiowej. Po chwili poczułem na swoim udzie dłoń Starszego.
-Już jesteśmy -powiedział a po chwili odwiązał węzełek z tyłu mojej głowy.
-Co to ma byś?! -krzyknąłem gdy zobaczyłem budynek przed którym się znajdywaliśmy. Staliśmy przed ogromnym salonem sukni ślubnych... nie wierzę.
-Chyba widać -powiedział z satysfakcją JiMin po czym puścił mi oczko i wyszedł z samochodu. Okrążył pojazd i otworzył drzwi od mojej strony.
-Nie zmusisz mnie do przymierzania żadnych sukienek -powiedziałem poirytowany w dalszym ciagu siedząc na fotelu.
-Ależ Skarbie, ja Ci teraz nie daje wyboru, idziemy po przymierzać kiecki bo jutro jest nasz ślub, a teraz chodź -powiedział i chwycił za moje przedranienie i wytargał mnie z auta.
***
Wyszedłem z przebieralni w koronkowej sukience w dalszym ciagu naburmuszony. To już chyba 10 sukienka którą przymierzamy, mam dosyć.
-Wyglądasz prześlicznie -powiedział zadowolony Park
-Nienawidzę Cię -powiedziałem przez zęby
-Wiesz... wydaje mi się jednak że chyba musi bardziej podkreślać twoją seksowną talię -powiedział nie zważając na moje słowa. Wkurzony jego wydziwianiem wszedłem ponownie do przebieralni po czym ściągnąłem z siebie to wielkie i nie wygodne gówno za przeproszeniem po czym ubrałem na siebie swoje czarne dziurawe rurki oraz bluzę z superdry po czym wyszedłem z przebieralni. Chwyciłem swój telefon który leżał obok JiMina po czym wyszedłem na dwór zostawiając zdziwionego Parka. Stanąłem przy ścianie naburmuszony. Po chwili z budynku wyszedł JiMin. Przez chwilę się rozglądał zanim mnie zobaczył, nieco poirytowany podszedł do mnie.
-Co ty robisz? Dlaczego wyszedłeś? -spytał
-Po pierwsze, nie będę się żenił w kiecce, nie jestem babą! Po drugie przymierzałem już jakieś 15 sukienek a ty cały czas wydziwiasz i po trzecie i najważniejsze znów mnie do czegoś zmuszasz! Nie możesz po prostu zaakceptować tego że nie mam ochoty wyglądać jak laska na naszym ślubie do którego z reszta i tak jestem przymuszany? JiMin stał oszołomiony wpatrując się we mnie.
-Teraz chodź, jedziemy po garnitur a nie kieckę -wziąłem go za rękę i zaciągnąłem pod samochód. Ten bez sprzeciwu otworzył samochód i wsiadł do środka tak samo jak i ja.
-Dobre, skoro tego sobie życzysz -wykrztusił z siebie po czym zapalił samochód i odjechał.
*** -I jak? -spytałem JiMina przeglądając się w lustrze. Większość stroju była w koledze czarnym lecz marynarka była biała i idealnie podkreślała moją strukturę ciała, przynajmniej ja byłem owego zdania.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
JiMin podszedł do mnie od tylu po czym położył swoje dłonie na mnich biodrach a brodę oparł na moim prawym ramieniu.
-Moim zdaniem wyglądasz prześlicznie -powiedział
-Mi też się ten bardzo podoba -powiedziałem wpatrując się w kreację którą miałem na sobie.
-To co? Bierzemy ten?
-Mhm -kiwnąłem potwierdzająco głową.
-Dobrze to ty się iść przebrać a ja pójdę zapłacić
-To ja będę płacił -powiedziałem ostro
-Przepraszam, ile za ten garnitur -spytał JiMin ignorując moje słowa.
-3500 -odpowiedziała kobieta
-T-Trzy tysiące pięćset!? -wykrzyczałem
-Dobrze, zapłacę kartą bo nie mam przy sobie tyle gotówki -powiedział Starszy w dalszym ciągu totalnie mnie olewając.
-JiMin nie! -podbiegłem do niego chwytając za jego przed ranienie.
-O co chodzi?
-Nie możemy tego kupić, jest zbyt drogi -powiedziałem ciszej przez zęby tak aby sprzedawczyni tego nie usłyszała.
-Kotku... jutro jest nasz ślub, ceny się teraz nie liczą, to tylko liczby -powiedział opanowany Park.
-Liczby na które ciężko pracujesz, jak już to przynajmniej daj mi za to zapłacić, w końcu to mój garnitur .
-Nie, idź się przebrać, już -powiedział Starszy Wiedziałem że za dużo już tu nie wskóram więc skierowałem się w stronę szatni.
**time skip** -A więc czy Ty, Parku JiMinie bierzesz Jeona JeongGuka za męża i zgadzasz się na połączenie tych dwóch ogromnych firm w jedną? -padły słowa księdza
-Tak, biorę -powiedział pewny siebie Starszy mocno trzymając moje dłonie.
-A czy ty Jeonie JeongGuku bierzesz Parka JiMina za męża i zgadzasz się na połączenie firm w jedną?
-Tak... bi-
-Protestuję! -usłyszałem znajomy mi głos.
-Ji-Hyun? -szepnąłem
-JungKook błagam nie rób tego! Popełniłem ogromny błąd! Zrobię wszystko aby Cię odzyskać Kochanie! -krzyknął
🌸🌸🌸 Heheheh~ Wesołych Świąt kochani~ Jak tam wam mijają święta? Mam nadzieję że dobrze❤️
Piszcie jak wam się podoba opowiadanko, a jak by ktoś miał jakieś pomysły to śmiało pisać na priv ^^ Oczywiście jakby ktoś chciał tak po prostu pogadać to również serdecznie zapraszam~
