" Ben kimim biliyor musunuz?
Duygularımın eseriyim.
Duygularım beni esir almıştı hiçbirşey yapamamaz hale gelmiştim hayata karşı zorluklar altındaydım saldı beni ötelere günü gelince hasretim arta kalan neresi varsa sen yoksun yanımda adını "şiir yüzlüm" koydum buranın.
- bir pazar sabahı biliyorsun vaktim dar ama kalbim dar değil durup dururken şiirlerime sığınırım derin dertlerim var etrafımda sadece sesizlik kalmış tamamen hayattan bıkmıştım ayşe gibi sevmek yakışmaz dedim çocukluğumu düşünmeye başladım ve sonradan düşündüm gördüm hayattın ne kadar acımasız ve insanların nankör olduklarını anladım ve sonrada bi gözlerimi açtım şöyle söyledim 7 yaşımdan sonra hiç sarmadı beni.
Ömrümüz çürüdü artık bu ellerimi tutsun biri hayatta sarılmak istiyorum artık elma dediğim zaman öpecek biri armut dediğim zaman bırakacak ve unutacak olmamalı hayatımda
Çok uslu çocuktum yaşadıķlarımı hatırlamak istemiyorum artık sabahlara kadar gecemi güzdüzlerime kattım değmiyen insanlar için aslında tüm yaşanmışlıklar geride kalır mı sizce dedim ? Kalmaz dedi sonra şöyle söyledi ben gidiyorum artık arıyan soran olursa hayat onu sürükleyip götürdü dersiniz bir damla göz yaşı aķıtır arkamdan belki bekliyorum dedi kirpiklerine kadar sevdiğini söyledi kimsesiz bir sevda benimki gözlerimi kapatıp açtıktan sonra kaybolan bir sevda ölen kuşların örtülmeyen bir sevda gibi yolum dumanlı karakaşlı babam ve hep ağlayan annam gibi olmak isterdim yeniden görmekle olur herşey dedim öpüyorum dedi ve gözlerini kapattı birdaha acmadı o gözleri taşıdım sırtımda kimsesiz bir sevdaydı benimki oda ölüp gitti.
