GÜÇLÜ OL

1 UYKUSUZ

 

Masada duran saate usulca baktım. 5.18 . Benim için normal bir saatti. Yine uyuyamamıştım. Dışarıyı seyrediyordum çoğu zaman olduğu gibi. Şubat ayının son zamanlarında olduğumuz için hava oldukça soğuktu. Dışarıda ise ardı arkası kesilmeyen şiddetli bir yağmur yağıyordu. Yağmuru izlemek güzeldi. Her bir damlanın cama çarparken çıkardığı küçük patırtılar insana huzur veriyordu.

Bir süre daha böylece yağmuru izledim. Akan damlalarla birlikte tüm kötülüklerin de kaybolmasını diledim. Elime sigaramı alıp balkona çıktım. Yağmurda sigara içmeyi seviyordum. Her dumanı içime çektiğimde biraz daha rahatlıyordum. Hava oldukça soğuktu. Tenimi hissetmiyordum. Elimdeki bitmemiş sigaramı yere fırlattım. Yağmuru kaçırmak istemiyordum. Nedense dinmesinden korkmuştum. Altımdaki şorta aldırış etmeden üzerime bir hırka alıp koşar adım aşağı indim. Beni gören deli olduğumu iddia edebilirdi. Fakat ben de bunun farkındaydım. Garip bir insandım hem de fazlasıyla.

Kollarımı açıp yağmurun beni tamamen ıslatmasına izin verdim. Şuanda tek yapmak istediğim şeyi yapıyordum. Üşüyordum ama pek umrumda değildi. Sırılsıklam olmam oldukça kısa sürmüştü. Yağmur gözükenden daha çok yağıyordu. Biraz daha tadını çıkardım. Daha sonra bir binanın altına girip sigaramı yaktım. Duman üşüyen vücudumdan girerek tüm hücrelerime işlemişti. Her duman alışımda biraz daha ısınıyor gibiydim. Sigaramı bitirip evime yeniden çıktım.

Hızla çıkarken anahtarımı almayı unutmuştum. Evde Arda uyuyordu ama onu da uyandırmak istemiyordum. Fazla umursamadım zaten uyumaya karşı olan umudumu kaybetmiştim. Cebimden telefonu çıkarıp saate baktım. 6.43 . Gün doğmasına az kalmıştı. 17 dakika sonra Arda nın alarmı çalacaktı. 17 dk daha kapının önünde bekledim. Uyuyan birinin uykusunu çalmak haksızlık olurdu. Fakat soğuğun ıslak kıyafetlerime değmesiyle birlikte titremeye başlamıştım. Saatin 7 olmasıyla beraber ben de ayaklandım. Dakik bir insandım. Hayatta kazanılacak bir saniye olmadığı gibi kaybedecek saniyelerimiz de yoktu.

Elimi çekmeden zile basmaya başladım. Sonunda kapı açıldığında koşarak girdim içeri. Evet. Fazlasıyla üşümüştüm. Öncelikle sıcak bir duş alıp kendime kahve yapmalıydım. Kapıda beni karşılayan Arda ya sanki normal bir rutinimmiş gibi 'Günaydın' diyip içeri girdim.

Birkaç adım atmıştım ki Arda kolumdan tutup çekti. Böylelikle karşı karşıya gelmiştik. Bulunduğum durumu sorgulayacaktı ama benim hiç açıklama yapasım yoktu. Hoş yapacak bir açıklamam da yoktu. Sadece canım o an dışarı çıkmak ve yağmurda ıslanmak istemişti. Ben de yapmıştım. Bu kadardı benim için. Islanmak umrumda değildi veya üşümek.

Arda konuşmak için yeltenince işlemi hızlandırmak amacıyla onun konuşmasına izin vermeden ben konuştum.

"Uyuyamamıştım ve yağmur çok güzeldi. Ben de kaçırmak istemedim "

"Sadece yapmak istedin ve yaptın yani öyle mi ? "

Yüzünü incelediğimde ilk dikkatimi çeken kaşları olmuştu.Yine kaşları çatılmıştı. Çok sık kaşlarını çatıyordu. Hızlı yaşlanmasından korkuyordum. Yeşile kaçan bal rengi gözleri şuan parlak ve koyu renge bürünmüştü. Dudakları ise ortada büzülmüştü. Fazlasıyla sinirlenmişti.

"Evet" diye cevap verdim gayet rahat bir tavırla.

"Herkes her kafasına eseni yaparsa ne olur Miray? Öyle her canının istediğini her kafana eseni yapamazsın. "
Sesi oldukça yüksek çıkmıştı. Zaten ismimle hitap etmesinden de sinirli olduğu anlaşılıyordu.

"Immm.." diye bir ses çıktı ağzımdan ama fazlası olmadı. Cevap vermeyip susmayı tercih ettim. Arda devam etti.

"Yaaa şu haline bi bak. Sırılsıklam olmuşsun. Hava buz gibi senin şu yaptığına bak. Bir de incecik çıkmışsın. Miray yaptığın iş mi yani ? Hiçbir şeyin sonunu düşünmez misin sen ? Ya hasta olursan ne biliyim sinüzitlerin azabilir, migrenin tutabilir. Senin soğuk havalara ve yağmura dikkat etmen gerekli. Daha geçen gün doktordaydık. Kendini hiç mi düşünmez bir insan anlamıyorum. Tamam düşünme. Ben senin yerine de düşünürüm. Düşünüyorum. Ama yeter. Lütfen artık biraz dur. Hiç yardımcı olmuyorsun bana. Korkuyorum artık. Endişeleniyorum senin için. " dedi ve sarıldı.