"......သားေလး.....chanyeol-ah....ေမေမေတာင္းပန္ပါတယ္အားလံုးကေမေမ့အမွားေတြပါ.....အနဲဆံုးသားေဘးမွာေမေမအခ်ိန္ျပည့္ရိွေနေပးခဲ့ရမွာ.....သားရယ္......ေမေမေတာင္းပန္ပါတယ္...."
ေဆးပိုက္မ်ား႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာကုတင္ေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းေနေသာသားchan၏လက္ေလးကိုဖြဖြဆုပ္ကိုင္ရင္းမ်က္ရည္မ်ားတြင္တြင္စီးက်လ်က္ေတာင္းပန္ေနမိသည္။ေမေမ့ရဲ႕ကေလးေလး....၊အရြယ္နဲ႔မလိုက္တဲ့ေဝဒနာေတြခံစားေနရ႐ွာတဲ့ေမေမ့ကေလးေလးရယ္..၊ကေလးရဲ႕အထီးက်န္မႈေတြကိုလ်စ္လ်ဴ႐ွဴၿပီးတေယာက္တည္းပစ္ထားသလိုျဖစ္သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္chanေလးရယ္....။ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား႐ွာႏိုင္မွေမေမ့သားေလးအသက္အသက္ကိုကယ္ႏိုင္မယ္ထင္ၿပီးေမေမအေတြးမွားခဲ့တယ္။......တကယ္တမ္းအဲ့ဒီ့ပိုက္ဆံေတြသံုးမကုန္ေတာ့ေအာင္ရၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွသားကိုဘယ္လိုမွကယ္လို႔မရေတာ့ရင္ဆိုတာကိုေမေမထည့္မစဥ္းစားခဲ့မိဘူးကေလးရယ္.......။
စီးက်လ်က္ရိွေနေသးေသာမ်က္ရည္တို႔ကိုလက္ခံုျဖင့္သုတ္လိုက္ရင္းအိမ္ေတာ္ထိန္းလီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္...။
"အိမ္ေတာ္ထိန္းလီ.....ေဒါက္တာခြၽဲကိုျပန္ပို႔လိုက္ပါဦး...."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ....ေဒါက္တာ....ဒီဖက္ကိုႂကြပါ...."
...................................
သားရဲ႕အျပစ္ဆိုစရာတကြက္မွမရိွတဲ့မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေပၚခပ္ဝဲဝဲေလးက်ေနေသာေ႐ွ႕ဆံပင္ေလးတို႔ကိုအသာအယာသပ္တင္ေပးလိုက္ရင္းအေတြးထဲကိုဖ်တ္ခနဲဝင္လာသည္ကကေလးတေယာက္လိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာေသးေသးေလးကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာေကာင္ေသးေသးေလး....။
"သားနဲ႔အဲ့ကေလးကဘယ္တုန္းကသိၿပီးရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါလိမ့္..?"
💦💦💦On the snow💦💦💦
"က်စ္....အ..အား...."
"သား...သားေလးchan....သတိရလာၿပီလား....ဟင္!သား...ေခါင္းေရာမူးေနေသးလား....ဘယ္လိုေနလဲဟင္!"
YOU ARE READING
On the snow 「 completed 」
Romanceနှင်းတွေကျနေတဲ့ နေ့တစ်နေ့မှာ နှင်းတွေကို အိမ်မက်မက်ဖူးတဲ့ ကျွန်တော်က နှင်းနဲ့တူတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ကို ဒုတိယအကြိမ် အိမ်မက်မက်ခဲ့တယ် .. ။
