Sen Benim 17. Yaşımın Eylül Ayısın

Gün Güneşe Dokunur

Geride kalanları düşündükçe insan. Geride bıraktıklarını düşündükçe. Sol yanında bir şeyler acıyor insan olanın. Ama herkes geride kalmamış mıydı biraz. Herkes biraz yaralandı herkes biraz berelendi aslında. Herkesin sol payına bir acı düştü esasında.  Bu sabah herkesten önce uyanmıştım. Bugün benim doğum günüm heyecanlı olmam gerekiyor sanırım ama yine her zaman ki gibi hissizim. Ne hissettiğimi bilmiyorum daha doğrusu ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. Neyse kafamda ki şu saçma düşünleri bırakıp hazırlansam iyi olacak. Çünkü haftanın ilk günü beni bekleyen bir okul ve saçma sapan bir doğum günü saçmalığı var. Kendimi bildim bileli kalabalık ortamları hiç sevmemişimdir bana hep eksik olduğumu hatırlatır.

"Günaydın Maviiiiii" Aman Allah'ım unuttum resmen bugünün en büyük belası Beren geldi. Beren benim ilk ve tek çocukluk arkadaşım öyle ki bana gülmeyi öğreten insan. Beren tanıdığım en değişik insan hoş çok fazla insan tanıdığım söylenemez lakin tanıdıklarım içinde en değişik olanı Beren. İyi bari en azından bugün birimiz için güzel geçecek. Beren'in uzun boyu uzun kıvırcık saçları ve yeşil gözleri herkesi baştan çıkaracak bir güce sahip. Okuldaki en gözde kızlardan biri güzelliğiyle ve bana nazaran daha dost canlısı olması da ona artı bir puan kazandırıyordu. Beren gerçekten her konuda mükemmeldi o ben den çok önce gelmişti bu yetimhaneye. Henüz beş aylıkken bırakılmıştı bu soğuk kapıya öyle ki burayı evi gibi benimsemişti buradan başka bir yerde yaşama düşüncesi de onu her zaman korkutur. Ve öyle ki  benim için bu soğuk odaları Efsun sultandan sonra ısıtabilen tek insandır. Yüzünde her zaman yaptığı gibi saçma bir gülümsemeyle kedi gibi sokuldu yine şımarık. Ben de aynı şekilde yüzüm de saçma bir gülümsemeyle karşılık vererek. 

"Günaydın Bereeeeen." dedim yüz ifadesine bakılırsa kesin bir şey isteyecek bu yine. Hayırlı bir şey istese bari. "Allah hayra yorsun inşallah yine kedi gibi bakıyorsun ne isteyeceksin çabuk söyle." Yok hani her defasın da onun yüzünden başım derde giriyor. Çocuk gibi önce bir dudak büzme sonra bir yan bakış ve Beren hazır ötmeye başlayacak.

"İyi ki doğdun canım arkadaşım gel bir sarılalım seninle." Berene bu konu da kesinlikle güvenemiyorum. "Teşekkür ederim canım arkadaşım. İyi ki faslı bittiyse asıl konuya gelebilir miyiz?"

"Ama sen de var ya rica edeceğim beni bu kadar iyi tanıma senden bir şey isteyemiyorum ya." Duruşundan belli bu kesin bana tavır alacak okul da gün boyu onsuz yapamam. "Tamam ama Beren bak hazırlanmakta zorluk çekiyorum ve eğer bu şekilde devam ederse ikimizde okula geç kalacağız tatlım." ikna olmuş gibi duruyor. "Tamam hazır ol tek nefeste söylüyorum." Kendimi kesinlikle hazır hissetmiyorum ama başka şansım yok onu da malum görebiliyorum. "Tamam hazır gibiyim."
"Akşama hazırlan yurttan kaçıyoruz itiraz etme hakkın yok."
"Neee! Delirdin mi sen nereye gidiyoruz. Gelmiyorum ben bir yere."
"İtiraz hakkın yok geleceksin Mavi gelmezsen tek giderim alkol alıp yurda sarhoş dönerim başıma gelecekleri sen düşün." Bu kız neyin peşinde yine. Eğer benim için parti falan düzenleyecekse bu durumu bir pasta iki mumla da çözebiliriz diye düşünüyorum.
"Hadi çabuk hazırlan aşağıda seni bekliyorum senin yüzünden okula geç kalamam." Benim konuşmama bile fırsat vermeden kapıyı yüzüme kapattı. Bu konu bu şekilde kapanmaz farkında değil sanırım. Okulda gündeme gelecek olan ilk konu bu.