Tears of the Aphrodite

Kabanata 2

"Aphro, pwede  ba kitang yayain na lumabas? You know, kakain, manood ng sine." Bungad saakin ni John na mukhang kanina pa naghihintay dito sa locker ko.

"Sorry john, pero busy ako ngayon ehh." Nahihirapan kong sagot. Alam ko ang ibig niyang sabihin pero kaibigan lang talaga ang tingin ko sakanya. 

"Sige na, wala namang pasok bukas ehh, please. I really really like you Aphro. You so beautiful. So please, give me a chance!" Pagmamakaawa niya saakin. Nako paano ba ako makakatakas sa sitwasyong ito.

"Eh-h-"

"Sige na please!" pagmamakaawa niya na meron ng halong galit. Hinawakan na niya ang aking palapulsuhan. Naging alerto naman ako at sinubukang alisin ang kanyang kamay pero mas hinigpitan pa niya ito. Nagsimula ng kumabog ang aking dibdib at unti unti ng kinabahan.

"Lumabas tayo aphro. Please." Mariin niyang sabi. Wala na yung nagmamakaawa niyang boses, napapalitan na iyon ng galit.

"Let go of me john. Please!" Pumipiglas kung sabi.

"Didn't you hear the girl, she says let go." Salita naman ng lalaki sa aming likuran. Napatigil naman ako sa aking pagpigil at tiningnan kung sino ito. Nagulat ako ng nakita ko ang lalaking nakabangga ko kahapon. Tumitibok nanamn ang aking dibdib ng makita ko siya. Sheez! This is not healthy anymore aphro.

Ng marinig iyon ni john tiningnan niya ang lalake at mukhang nasindak kaya binitawan niya ang aking kamay habang nanlilisik ang kanyang mata na tumitingin saakin at tuluyan ng umalis. Sino ba naman kasi ang hindi masisindak sa lalaking ito eh ang taas ng postura nito at ang aura niya ay nagsusumigaw ng kapahamakan. Ang katawan niya rin ay halatang nagjigym dahil ang mga muscles sa kanyang braso ay halatang matigas.

"Tch." Nagising nalang ako sa pagmamatyang sakanya ng marinig kong usal niya. Tumalikod naman siya at nagbabadyang umalis pero dali dali ko naman itong sinundan para magpasalamat.

-------

Dahil sa kakatitig sakanya ay hindi ko namalayang nahulog na pala ang hawak kong menu sa aking kamay. Nagising lang ako ng naramdaman kong pinulot niya ang menu.  Nilagay naman niya ito sa kanyang table at humarap saakin.

"What are you doing here?" I muttered full of venom. I tried hard to mask my shocked and pained expression to a cold ones. I won't let him know that he still have an effect on me, never again.

"I-i miss you, aphrodite." He said stammering a little.

"Well i'm sorry Mr. Javier, but i didn't miss you. If you'll excuse me, i will just call my staff to get your order. Have a good day." Pormal na saad ko sa kanya. I can see something in his eyes. I see pain i think but i don't care. Not anymore.

Dali dali naman akong umalis sa kanyang harapan at pumunta sa sarili kong opisina sa ikalawang palapag ng cafe na ito.

Hindi ko alam kong ilang oras na akong nakatambay sa aking opisina. Still keep thinking about him. Why do i still feel something in my heart. I should not feel this way when i already moved on. I should not feel the pain when i see him. Bumukas na naman ang mga mapait na alaala na akala ko nakalimutan ko na sa napakailalim ng aking puso. I won't him get me. Not again.

Naisipan ko ng umalis sa aking opisina at umuwi nalang sa aking condo at doon magguhit ng mga damit. Sinabihan ko na ang mga staff ko na tapos na ang shift nila at ipinasara na ang café. Lumabas na ako ng cafe at bumungad saakin ang napakalakas na ulan. Paano na ito? Hindi pa naman ako nagdala ng sasakyan. Wala pa namang dumadaan na taxi sa lugar na ito.

Basang basa na ako sa ulan habang naghihintay ng himala, kung may dumadaan ng taxi ng may humintong ford ranger sa harapan ko. Bumukas ang pintuan ng passenger seat.

"Get in."

__________

Sa wakas at nakaupdate ako ngayon. Happy new year everyone. 😊😊😊