သက္တံ့ေအာက္က စေတးခံလူသားမ်ား

အခန္​း (၃)

“  သက္တံ့ေအာက္က စေတးခံလူသားမ်ား  ”

-------------------------------------------------------------

                .... အခန္​း (၃) ....

အိပ္မက္လား တကယ္လား စဥ္းစားေနမိတယ္။
ေကာင္းစစ္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ယွဥ္လ်က္ လွဲေနတယ္။
ဗလာက်င္းေနတဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းဟာ
ျပဴတင္းေပါက္က စဥ္က်လာတဲ့ အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ေရာမ ေက်ာက္ျဖဴ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ၿငိမ္သက္ေနတယ္။
လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေခါင္းေအာက္မွာ ခုထားတဲ့အတြက္
သူ႔ရဲ႕ ဖုထစ္တဲ့လက္ေမာင္းၾကြက္သားေတြနဲ႔
ခပ္ေရးေရး ခ်ဳိင္းေမြးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အနီးဆံုးမွာ ရွိေနတယ္။

          ဒီလိုပါ စတူဒီယိုထဲမွာ ဓာတ္ပံုဆက္႐ိုက္ေနၾကရင္းနဲ႔ မီးပ်က္သြားတယ္။
ေႏြရာသီ ဆိုေတာ့ Air-con ရပ္သြားတာနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စတူဒီယိုခန္းေလးက ေပါင္းအိုးတစ္လံုးလို ပူေလွာင္ အိုက္စပ္ လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလ၀င္ေအာင္ ျပဴတင္းေပါက္ေတြ အကုန္ လိုက္ဖြင့္ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေညာင္းညာေနတဲ့ ခါး႐ိုးဆစ္ေလးေတြကို အနားေပးဖုိ႔ ၾကမ္းျပင္ပၚမွာပဲ စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ လွဲခ်လုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ  ေကာင္းစစ္လည္း အနားေရာက္လာတယ္။
ေခၽြးစိုၿပီး ကပ္ေနတဲ့ တီရွပ္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာလာ လဲွေနတယ္။

“ကိုမ်ိဳး၊ ခုနက ေဘာင္းဘီကၽြတ္က်တာေလ … အဲဒါ ကိုမင္းမြန္ကို ျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္”

“ဟဟ .. ငါက အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာၿပီး အဲ့ကိစၥကို သြားေျပာေနရမွာလားကြာ”

“အဟဲ .. ဟိုေလ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္ကလို
ဗစ္ ေလးနဲ႔ sexy ပံု႐ိုက္ရင္ေရာ ေကာင္းမလားဟင္”

“ဟမ္ .. ဘာလုပ္ဖို႔လဲကြ .. မင္းက႐ိုက္ရဲလုိ႔လား”

“႐ိုက္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ မီးျပန္လာရင္ အဲလို႐ိုက္ရေအာင္ ေနာ္”

ကၽြန္ေတာ့္ဆီက အဟင္းခနဲ ရယ္လိုက္သံလား သက္ျပင္းခ်သံလား မသဲကြဲတဲ့ ေလမႈတ္သံ တစ္ခ်က္ ထြက္သြားတယ္။ ေကာင္းစစ္ကေတာ့ သူ႔စကားကို အတည္ျပဳလိုက္တယ္လုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ လိုက္ပံုရတယ္။
ဘယ္လိုေနမယ္၊ ဘယ္လုိပံု႐ိုက္မယ္နဲ႔
သူ႔ဘာသာသူ အစီအစဥ္ေတြခ်ေနတယ္။