“ သက္တံ့ေအာက္က စေတးခံလူသားမ်ား ”
-------------------------------------------------------------
.... အခန္း (၁) ....
ေႏြရာသီရဲ႕ ပူေလာင္တဲ့ေန႔တစ္ရက္မွာ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္စေတြ႕ခဲ့တာ ခုဆို ေလးႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ၿပီေပါ့။
သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေခၚေဆာင္လာသူကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မင္းမြန္ေအာင္။
အဲဒီေန႔က ပူျပင္းလြန္းလုိ႔ ဘယ္ကိုမွမသြားဘဲ အိပ္ယာထဲမွာလွဲရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ေနမိတယ္။
အဲ့အခ်ိန္ မင္းမြန္ေအာင္ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာၿပီး ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္နဲ႔ အတင္း ဆြဲထူတယ္။
“ဟေကာင္ႀကီး … ဇိမ္က်ေနတယ္ေပါ့ … အိပ္မေနနဲ႔ … ထထ .. စတူဒီယိုကိုသြားမယ္”
“ ေဟ .. ဘာတုန္းဟ … သြားခ်င္ဘူးကြာ … ငါ ဒီေန႔နားခ်င္တယ္ … ငါ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူး”
“ေအေဘး … ငပ်င္း … ထစမ္းပါဟ … အေရးႀကီးလုိ႔ … ထထ”
“ဟာကြာ … မင္းကလည္း”
အဲလိုနဲ႔ပဲ မင္းမြန္ေအာင္ ဒရြတ္တိုက္ဆြဲတဲ့ေနာက္ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔နဲ႔ ပါလာမိတယ္။
ေအာက္ထပ္ ေရာက္ေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲက ေမေမ့ကို စတူဒီယိုကို သြားမယ့္အေၾကာင္း ေအာ္ေျပာၿပီး မင္းမြန္ေအာင္ ကားေပၚပါလာခဲ့တယ္။
ကားေပၚက်မွ ငတိက ရွင္းျပတယ္။
“ဒီလိုကြ .. ငါ့ညီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမာ္ဒယ္ဘြိဳင္း႐ူး ႐ူးေနတာကြ …
အဲဒါ ဟိုေန႔ က မင္းအေၾကာင္းစကားစပ္မိလုိ႔ေျပာရင္း
ဓာတ္ပံု႐ိုက္တာ ေတာ္တယ္ဆုိေတာ့
သူ မဂၢဇင္းတစ္ခုကို ပံုပို႔ၿပီး ၿပိဳင္ခ်င္တယ္ …
အဲဒါ ပံု႐ိုက္ေပးႏိုင္မလားေမးေပးပါတဲ့”
“ဟာကြာ .. အဲဒါနဲ႔မ်ား ငါ့ကို လာၿပီး ဒုကၡေပးရလား .. စတူဒီယိုဖြင့္တဲ့ရက္မွ လာခဲ့ရင္ ၿပီးေရာ”
“မရဘူး .. ၿပိဳင္ပြဲရက္ကနီးေနၿပီ … အဲဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ႐ူပါနဲ႔ စတိုင္ရယ္ ၊
မင္းရဲ႕ အႏုပညာ အစြမ္းရယ္ ေပါင္းလိုက္လုိ႔ကေတာ့
ဆုရဖို႔ အေတာ္ေလးနီးစပ္တယ္ကြ၊
မင္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့ကို ကူညီမွျဖစ္မယ္”
“ဟာကြာ .. သူဆုရဖုိ႔အေရး မင္းက ဘာလုိ႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ တက္ၾကြေနတာလဲ …ဘာလဲ အဲ့ေကာင္ေလးမွာ အစ္မေတြ ညီမေတြ ရွိလို႔လား …
အခါတိုင္း ဒီလုိကိစၥေတြဆို မင္းစိတ္မ၀င္စား ပါဘူး …
ေယာက္ဖေလာင္းေလးမို႔လို႔ ဂ႐ုစိုက္ေနတာလား”
“ေသေလ .. ငါ့ဆို ေစာ္ကိစၥခ်ည္း ထင္ေနေတာ့တာပဲ … အဲ့ၿပိဳင္ပြဲက ႏိုင္ရင္
ငါးသိန္း ရမွာကြ .. ငါးသိန္းဖိုးစလံုးအျပည့္ ငါတုိ႔ကိုျပဳစုမယ္တဲ့ .. သူက သူ႔ပံုေလး မဂၢဇင္းမွာပါရင္ ေက်နပ္ပါၿပီတဲ့ …”
“ေၾသာ္ .. လက္စသပ္ေတာ့ ေစာ္ဇယားမဟုတ္ဘဲ အေသာက္ဇယားကိုးကြ … ဟဟ … လုပ္လိုက္ေလ ၾကာသလားလုိ႔”
အဲလုိနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္စတူဒီယိုတိုက္ခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာၾကတယ္။
တိုက္ခန္းေပၚကို မတက္ေသးဘဲ တိုက္ခန္းေရွ႕က သစ္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ရင္း မင္းမြန္ေအာင္ခ်ိန္းထားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိစၥတစ္ခုကို ေျပာမလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီးမွ မေျပာေသးဘဲ ၿငိမ္ေနလုိက္တယ္။
အဲ့ေကာင္ မင္းမြန္ ဆဲလိမ့္မယ္။
ခဏေနေတာ့ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး တုိက္ခန္းေရွ႕လာရပ္တယ္။
ဟဲလ္မက္ မွန္ခ်ထားလို႔ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမယ့္
အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ကိုယ္ေနဟန္ထားကေတာ့ အေတာ္ေလး ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိမယ့္ပံုပဲ။
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးကိုလြယ္ထားၿပီး စီးလာတဲ့ဆိုင္ကယ္ကို ေနရိပ္တဲ့ေနရာမွာ ေဒါက္ေထာက္လိုက္တယ္။
ဟဲလ္မက္ ခၽြတ္လိုက္တဲ့အခါ …
“၀ိုး ….”
ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္က လႊတ္ခနဲထြက္သြားမိတယ္။
ေႏြရာသီရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ေန႔ေတာင္ သူ႔အသားအေရေၾကာင့္ မွိန္ေဖ်ာ့သြားသလို ထင္လိုက္မိတယ္။
မ်က္ႏွာေလးက ႏုငယ္ၿပီး အျပစ္ကင္းစင္ ေနတယ္။
မ်က္လံုးေတြက လင္းလက္ေတာက္ပေနၿပီး
နီေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဆိုးထားတဲ့ ဆံပင္ေတြက ေႏြေလပူ ေလ႐ူးေ၀ွ႕လုိက္တိုင္း လိႈင္းထေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မိန္းေမာၿပီး စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
“ေဟ့ေကာင္ … ေရာက္ၿပီ သြားမယ္ေလ … ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာကို ကားေသာ့နဲ႔ျခစ္ရင္း မင္းမြန္က ေျပာတယ္။
သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းၿပီး အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ ခုနက မေျပာျဖစ္တဲ့စကားကို မင္းမြန္ကို ေျပာလုိက္မိတယ္။
“မင္းမြန္ … ငါ … ငါ … ဟို … စတူဒီယိုေသာ့ … အဲဒါ … ငါ့အိပ္ခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္”
“ဘာာာာာာာ … ေခြးမသား …. လုပ္လိုက္ရင္ အဲလိုခ်ည္းပဲ”
-------------------------------------------------------------
ဆက္ရန္႐ွိေသးသည္ ။
Written by Phoe Thar Lay
#BurmaLGBT
VOCÊ ESTÁ LENDO
သက္တံ့ေအာက္က စေတးခံလူသားမ်ား
Romanceလူသားတိုင္း တန္းတူညီမွ်ၿပီး လြတ္လပ္ျခင္းအခြင့္အေရးေအာက္မွာ ဆံုဆည္းႏိုင္ၾကပါေစ။ Phoe Thar Lay
