Harmione Hikayeleri

I know...

Harry o koltuğa oturdu ve karşısına baktı,bir top gibi kıvrılmıştı.Dizleri göğsüne doğru çekiliydi,dağınık saçları at kuyruğuydu.

Radyoda eski bir şarkı çalmaya başladı,dizlerini biraz daha kendine çekti kız,
Harry onu hiç bu kadar bitkin görmemişti.

Hermione buradaydı çünkü buraya gelmeden önce yani hortkuluk ararken bunun ne anlama geleceğini bilerek gelmişti,
bunun anlamını biliyordu.Kalıyordu çünkü Harry'e yardımcı olması gerekiyordu,
onun yanında olmalıydı gelmeden önce de bunun için anlaşmışlardı ve öyle de yapıyordu.

Onunla kalıyordu.

Şimdiye kadar hep onunla kalmış tek kişiydi.

Gizlediği her şeyi,hiç ses vermediği tüm kelimeleri,hissettikleri,unuttuğu her şey...hepsi o anda kabarıyordu.

Sıkışmıştı,boğazı yanıyordu,sessizliğin içinde gözleri buluştu ve onun gözleri içinde yandı,ne yaptığını anlamak için bir şansı vardı,hareket etti.

Hermione'nin oturduğu yere geldi ve elini uzattı.Hermione ona şaşkınca baktı ama yine de her zaman olduğu gibi elini tuttu.

Harry hep yaptığı gibi,ona bir şekilde yardım ediyordu.

İlerlemeden birbirlerine bakıyorlardı.
Harry elinden tuttu ve onu ayağa kaldırdı,nazikçe elini kıvırcık at kuyruğunun altına daldırdı.Madalyonu açtı ve boynundan çıkarıp kenara attı,çünkü hiçbir şey şu anı bozmamalıydı.
Dokunuşlarında karanlık herhangi bir şeyin olmasını istemiyordu.
Bağlantı kalktığında bu yalnızlıktan geçici olarak salıverildikelerinde ikiside iliklerine kadar o kadar derin hissetti ki.

Çadırın ortasına doğru ilerlerken birbirlerine bakmayı sürdürdüler ve Harry dans etmeye yönelik hareket ettiğinde Hermione yavaşça kendini saldı ve dans etmeye başladı.
İç çekti ve gözlerini kaçırdı ama ritme ayak uydurmaya devam etti.Daha önce neler olup bittiğini hatırlamıyormuşçasına dans ediyorlardı.

Gülüyorlardı.

Çok uzun bir süre sonra,onlar yaşıyorlardı.
Kısa,sadece bilemedikleri bir yaşam kıvılcımı,olamaz,alev haline,şimdi gelemezdi.Henüz değil.Ama bir şey oldu.

Harry Hermione'yi etrafında döndürdü.
Hermione tekrar onu kendine çekip sarmalamasana izin verdi.

Harry bir aptal gibi dans etti,onunla değilken kendini utandırmaktan asla vazgeçmedi.

Hermione onu tanıdığı sürece onu hep olduğu gibi sevmişti ve Harry'de aynı şekilde sevmişti.

Şarkı bitiyor gibiydi,onlar ileri geri sarsılarak sallandı.Hermione Harry'nin omzuna yaslandı,ama ritimleri azaldı.Harry burnunu Hermione'nin gömleğine gömdü ve onu soludu,çok tanıdıktı kokusu,çok yakın ve rahatlatıcı.O anda,fark etti,Hermione onun evi gibi olmuştu,güvenli,güçlü ve hassas.

Şarkı sona erdiğinde yavaşça sallanmaya devam ettiler.Kafalarını kaldırdıklarına ayrılamadılar.Sadece nefesleri kesildi,
burunları birbirine değdi ve vücutlarından onları ürpertecek bir elektriklenme geçti.
"Harry,"Hermione fısıldadı.Harry'nin tek ihtiyacı buydu.

Harry en ufak bir adımla dudaklarını karşısındaki cadının dudaklarına bastırdı.
Rüyada gibiydiler ama her ikiside şoktaydı.
Hermione Harry'nin dudakları karşısında titredi.Bir eli dinlenebilmek için Harry'nin göğsüne doğru yükseldi.Harry tekrar bastırdı,biraz daha sıkı ama yine de kısa,
tekrar çekildi ve Hermione'nin gözlerinin içine baktığında,onları parlak ve açık buldu .

"Hiçbir şey söylemedin."diye mırıldandı Hermione.Hermione'nin eli Harry'nin  göğsünden yanağını okşamak için kalktı.

Harry gözlerini kapadı,anladığı andan beri yıllarca tutuyormuş gibi hissettiği nefesini verdi.Aşık olduğu andan beri.
"Sana uzun zaman önce söylemeliydim,"
dedi fısıldayarak,ve gözlerini tekrar açtığında,Hermione hüzünlü ve anlayışlı gülümsemesini giymişti.
Hermione ona doğru eğildi ve alnını onunkiyle birleştirdi."İyi olacağız,Harry,"
dedi ve Harry başını salladı."Buna inanmak zorundayım."

Harry kelimelerin boş olduğunu biliyordu
ve ikiside bu yolculuğun asıl nedenini biliyorlardı,ancak söylenemeyen aralarındaki sır gün yüzüne çıkıyordu.

Hermione'nin bakışlarına yakalandı.
Bakışlarında üzgün bir şey vardı,ve ona baktığında sanki veda ediyordu.Her zaman.Her mükemmel,korkunç zamanda.

"Biliyorum Hermione,"dedi ve kollarını biraz daha ona dolayarak."Biliyorum."