Harmione Hikayeleri

Baby

Modern hayat olarak yazıyorum.

İyi gibiydi,gözlerini etrafta dolaştırdı.Ama sadece iyi gibiydi.Hiçbir şey hatırlamıyordu.
Yavaşça başını oynattı.Hastane odasındaydı.
İçindeki boşluğu hissetti.

"Uyandın,"diye umutlu bir ses duydu.Sadece bakmakla yetindi.

Ona doğru gelen siyah kör edici saçlı kişi eşiydi.
Yutkundu.

"Bebeğim nerede?"ilk cümlesi bu oldu.Genç cevap vermedi,kafasını biraz daha oynattı.Annesini gördü.

"Bebeğim nerede Harry?"ağlamaya başladı.
Elini karnına doğru götürdü,daha da şiddetli ağlamaya başladı.

"Almak zorunda kaldılar."dedi Harry fısıldayarak."Ne kadardır buradayım?"

"İki haftadır."dedi annesi.Hermione şiddetli bir biçimde ağlamaya devam etti.Mrs.Granger odadan çıktı.

Harry yatağın yanına oturdu,Hermione'nin elini tuttu.Hermione ona sırtını döndü.Hıçkırıklarını saklamaya çalışarak ağlamaya devam etti.

"'Mione'"canlılığını yitirmiş bir sesle."Çok hastaydın."dedi."Gerçekten çok."

"Üzgünüm,"dedi Hermione.

"Hermione yapma,şu an sen daha önemlisin."

"Bilmiyorum."

"Hayatın bitmedi.Bir kez daha bebeğimiz olabilir.Lütfen kendini suçlama."
Hermione gözlerinde parlayan yaşlarla ona döndü.

"Olabilir."dedi Harry'nin elini kavrarken.

"Lütfen inan bana,"alnını Hermione'ninkiyle birleştirdi."Her şey güzel olacak."

"İyileşeceğim."dedi Hermione gözünden bir kaç damla yaş akmaya devam ederken."Sana inanıyorum ama biraz zamana ihtiyacım var."dedi alnını Harry'nin omzuna koyarken.

"Seni seviyorum."