Yagmur Adam

1. Bölüm

Öleceğimi söyleseler ne hissederdim? Hiçbir şey. Tıpkı bu hayatta bir hiç olduğum gibi hislerimde kocaman bir 'hiç'. Karanlık kocaman bir boşluk... Korkuyorum.

Tek dostum boyalarım ve bu beyaz tuvalim. Bir kalem bir de kağıt. İçimdekileri sembollere dökmek beni rahatlatıyor.

Peki ya umut var mı? Ne umut ne de kaybedecek bir şeyim vardı ta ki o güne kadar...

Hayatım ailem paramparçaydı. Okulun ilk haftaları liseye başlamak ne heyecan verici olmalı ama benim yerim bu aptal insanların yanı değildi. Okulun merdivenlerinin önünde duruyordu tek başına. Çenesinde ufak bi yara kolu kırık. Kavga ya da kaza olabilir o an hiç bişey düşünememiştim. Aramızda nereden baksanız 3 adımlık bir mesafe vardı ve birbirimize kitlenmiş bakıyorduk. Donmuştum fiziken fakat kalbim sımsıcacık olmuştu. Açık kumral saçları ve beyaz bir teni. Yüzü yara içindeydi. Yakışıklı ya da popüler değildi fakat nasıl olurda ona böyle kitlenmiş bakıyordum?

"Hazel"

Arkadaşım bana sesleniyordu irkilmiştim. Aslında kendime gelmiştim. "Geliyorum" diye bağırdım ve yanlarına gittim. Sorduklarında "hiç" deyip geçiştirdim. Ama aklım hep o yaralı cocuktaydı.

Artık umut var mı? Var da ben farkında değilim belki.

"Şu ağaçlara bak. Kupkuru korkunç dallar evet Hazel şuan sende bu ağaçlar gibisin hava soğul. Umutsuzsun. Fakat zamanı gelince o kupkuru dallarda rengarenk çiçekler açacak. Sadece sabret ve bekle Hazel. Bir gün hayatına bahar gelecek."