'Prensesim'

Ölüm acıdır!

Bu bölümü Hey brother ile dinleseniz iyi olur...Biraz üzüldüm yazarken ama neyse I love Your...!

#Ecem'in ağzından#

Irmak beni sevmiyor biliyorum...Ama aslında bu kadar kötü değildim...Ve Mert(im) ahh onu o kadar sevmemde pek emin değilim.Belki ilgimi çekmiş olabilir.Ama şu an normal derecede sevdiğime eminim.Belki biraz fazla fazla fazla...Ah!Abim vardı benim.Onu herşeyden çok severdim.Kanser olduğunu bilseydim.Onla dondurma yerdik.Bana istediğim herşeyi alırdı.Bana dünyayı al desem alırdı.Annem ve babamdan ilgi görmediğimizden birbirimize düşkündük.Ama ben kıymetini bilemedim.Onu seveceğime gidip Mert'e sevgi gösterisi yaptım.Abim herşeyden korudu.Kanser olmasına rağmen zorla galiba gülümsedi.Benim mutlu olmam için herşeyi yaptı.Bana ne kadar şeye ihtiyacım varsada yoksada aldı.Ben giysemde giymesemde aldı.Benim okulda başarılı olmam için sanki özel hocamış gibi çalıştırdı.İşi olsada olmasada kendi okulunu bırakıp bana çalıştırırdı.Ben üzülünce bana komik hareketler sözler vb.söyler yapardı.Hastalığı kötüleşince bile bana yardım etti.Ben ise o bana herşeyi alsada git istemiyorum derdim.O da üzülür ama sonra gülümseyip bana gelip sarılırdı.Ona hiç seni seviyorum abiciğim diyemedim.O ise ölürken bile canım kardeşim seni çok seviyorum demişti.Ölüm çok acı veriyor.Ölüm acıdır!Neyse Mert'ten intikamımı alacağım.Peki o birşey yapmadı.Ben yaptım.Ama bana gözükmeseydi uzak dursaydı.Bavulumu topladıktan sonra abimin fotoğraflarını herşeyini bir başka bavula doldurdum.Canım abim üzülme...!