Meegenomen

Hoofdstuk 20

~ Naomi

Ik word langzaam wakker en bedenk dat vandaag de dag is dat we ons plan uit gaan voeren. Ik maak de rest ook wakker en we kleden ons allemaal om. Melissa en Stacey dekken alvast de tafel voor het ontbijt en ondertussen kijk ik of ik nog berichtjes heb op mijn telefoon. "Aan tafel!" Roept Stacey lachend, het had even geduurd voordat we allemaal zo positief konden zijn. Vanaf vandaag zouden we weer wat hoop krijgen, we zouden eindelijk Gigi weer vinden en hopelijk ook gewoon weer veilig kunnen verder leven. Hopelijk worden de mannen na vandaag opgesloten worden, zodat wij weer verder kunnen gaan met ons normale leven.

"Sabine?! Kom je ook?!" Roept Melissa wanneer iedereen aan tafel zit. Dat was vreemd, bedacht ik mezelf, normaal was Sabine als eerste wakker of liet ze wel wat van zich horen. Er kwam nog steeds geen reactie, ik keek op de klok en zag dat het 10 uur was geweest, de politie zou dus zo komen controleren.

Ik stond op van tafel en zag Sabine nergens, de anderen hielpen mee met zoeken maar konden haar ook nergens vinden. Snel belden we haar in de hoop dat we haar telefoon hoorden, maar in plaats daarvan nam er een man op. "Sabine is er nu even niet, als jullie haar nog terug willen zien zullen jullie toch wat beter mee moeten werken. Ik zie jullie over een uur bij het ziekenhuis! Als jullie er dan niet zijn, zien jullie haar niet meer terug." Nog voordat ik iets kon zeggen werd er opgehangen. Ik keek de anderen geschrokken aan.

"Het plan is veranderd... Iedereen moet de spullen pakken, over een uur moeten we bij het ziekenhuis zijn, anders zien we Sabine nooit meer terug." Zeg ik tegen de anderen terwijl ik alvast de tafel afruim. "Waar is Sabine dan?" Vroeg Claudia, "Bij de mannen, ik kreeg een van de mannen eraan, als we Sabine terug willen zien moeten we over een uur bij het ziekenhuis zijn." Zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. De anderen kijken me geschrokken aan en snel pakken we onze spullen bij elkaar.

Als we net klaar zijn met onze spullen inpakken, kloppen er twee agenten op de deur. "Dus we zeggen niets over het telefoontje? En zorgen gewoon dat we over een uur bij het ziekenhuis zijn?" Vraagt Jaimy voordat ze de deur openmaakt, we knikken instemmend en de politieagenten komen binnen. "Waar is dat kleine meisje?" Vraagt een van de politieagenten meteen. "Weten we ook niet, toen we vanochtend wakker werden was ze er niet meer..." Snikte Stacey, maar goed dat ze zo goed kan acteren, dacht ik bij mezelf. "Dan moeten we nu naar het politiebureau." Zei de andere politieagent kort. We stapten in de auto's en ik vroeg waarom we naar het politiebureau moesten. "Als Sabine weg is, betekent dat dat jullie ook in gevaar zijn, dus moeten jullie naar het politiebureau toe, daar kan jullie niks gebeuren." Legde de agent uit.

Ik stoot Stacey aan en vraag of ze Jordy al een berichtje heeft gestuurd, ze knikt en geeft me haar telefoon. Ik zucht opgelucht als ik zie dat Jordy zich tot nu toe wel nog aan het plan heeft gehouden, snel stuur ik naar hem dat wij onderweg zijn naar het politiebureau omdat Sabine weg is. Hij vraagt wat er is gebeurd en ik stuur terug dat wij het ook niet weten en dat we hem op de hoogte houden. Hij stuurt een duimpje terug en ik geef Stacey haar telefoon terug.

Als we aangekomen zijn bij het politiebureau staat Robin al op ons te wachten. Als we het politiebureau binnenkomen, komen er 6 agenten naar ons toe gelopen. "Jullie moeten allemaal met een agent mee." Zegt Robin terwijl ze tegen Fenna zegt dat zij met haar mee mag. Ik kijk Robin verbaasd aan en vraag wat er gaat gebeuren. "We moeten jullie een paar vragen stellen." Antwoord ze. "Maar ik wil nog even naar het ziekenhuis voor mijn ouders." Probeert Jaimy nog, maar helaas. Robin loopt al weg met Fenna en de anderen ook al met de andere agenten.

Er komt een man naar me toe met zwart haar en hij vraagt of ik met hem mee ga. Aan zijn uniform kan ik zien dat hij van de politie is en dus loop ik met hem mee naar een kantoortje waar we gaan zitten. Ik krijg een glas water en de man zegt dat we moeten wachten op Robin. Ik knik en ga op een stoel zitten die in het kantoor staat.