MONSTER [COMPLETED]

7

" Taehyung?? ဟုတ္တယ္မလား မင္းက Kim Taehyungမလား Jungkook.... "

ကြ်န္ေတာ့္ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္တျကီး ေမးလာတဲ့.... ....

" Jimin hyung.......ဘာလို့ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတ္ခဲ့ရတာလဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို့လဲ... "

.............................

အံျကိတ္ကာ ငိုရင္း ေျပာလာတဲ့ Jungkook...

Jungkookကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ေသာ Jimin......

" ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ မင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိတာ.... "

" Jimin hyung....  saranghae~~ "

ထိုသို့ေျပာကာ ေလာကျကီးနဲ့ အဆက္သြယ္ျပတ္သြားေသာ Jungkook....

............................

မ်က္လံုးအစံုကို ဖြင့္ျကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ရင္းနွီးေနေသာ မ်က္နွာက်က္ေျကာင့္ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ ေရာက္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္..

" Jungkookie... နိုးလာျပီလား ဘယ္နား ထိခိုက္မိထားေသးလဲ ဟမ္.... "

" ကြ်န္ေတာ္.... အဆင္ေျပပါတယ္ Hoseok hyung... "

" မင္းကို Jiminေခၚသြားတာေလ... မွတ္မိလားJungkook.... "

ခပ္ေရးေရးသာ မွတ္မိေသာ ထိုျမင္ကြင္းမ်ားေျကာင့္ ေခါင္းမွ ဆစ္ကနဲ...
ဒီ ခံစားခ်က္ျကီးကို သိပ္မုန္းတယ္..... Jiminေခၚသြားသည္က လြဲျပီး ေနာက္ပိုင္း ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့တာ ဘာေျကာင့့္ မ်ားလဲ....

" ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ ဒီကို ဘယ္လိုလုပ္ ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ..... "

" Jimin မင္းကို ေခၚသြားျပီ ညသန္းေခါင္ ငါမင္း အခန္းထဲလာေတာ့ မင္းကို ေတြ့တာပဲ... သူ မင္းကို ဒီမွာ ျပန္ထားခဲ့တာထင္တယ္... "

Park Jiminရာ... ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ.....

........................................

Ahhhhhh.....

လက္ဖ်ံမွ တဆစ္ဆစ္နဲ့နာက်င္ေနေသာ ထိုကိုက္ရာျကီးဟာ... တျဖည္းျဖည္းျကီးလာသလိုလို... ဒဏ္ရာက ပိုေတာင္ နက္လာသည္...

ပင့္ကူမွ်င္မ်ား ေသြးစ,မ်ားျဖင့္ ေဆြးေျမ့ေနေသာ ထိုအခန္းထဲတြင္ တစ္ကိုယ္တည္းး
ျကာလာေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ေသာသူက္ို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္မွာ သိပ္ပင္ပန္းလြန္းလွသည္...