Mistakes

Chapter16

Chapter 16
Papa

Maaga akong nagising. Nagdala ako nang extra na bag na may laman nang white t-shirt at jeans para diretso na ako pasok sa bakery mamaya.

Bumaba ako at dumiretso sa kusina. Si mama ay nagluluto na ng pagkain.

"Good Morning Ma."

"Upo ka na pinagluto kita ng pancakes.."

Hindi siya mukhag stress ngayon.

"Mah, mag uumpisa na po ako mamaya. Baka alas nuebe pasado na ako uuwi.." Paalam ko.

Umupo siya sa aking harap.
"Sigurado ka ba diyan anak? Baka mapabayan mo ang pag aaral mo?" She asked worriedly.

Tinignan ko ang bill ng aming kuryente na nakasabit sa aming fridge.Tatlong bill na iyon pag hindi pa kami makabayad ay puputulan na kami.

Napagtanto ko talaga na.. talagang pinabayaan na kami ni papa.

"Hindi ma,kayo po ang inspirasyon ko para maging malakas. Marami pong gastusin.Wala na po tayong pera.." Sabi ko.

"Puwede naman ako mag apply bilang secretary ng kaibigan ko anak.."

"Wag na ma.Ako na ang bahala.."

Pagkatapos ko kumain nag ayos ako ng sarili at lumabas.

Gaya ng dati,mataas na ang tirik ng araw. Hinihipan ng hangin ang aking buhok.

Damons wearing a white round neck t shirt and a jeans. Salubong ang kilay na may katext.Pero agad namang umangat nang tingin ng lumabas ako.

Nakahilig sa kanyang magarang kotse at nilagay sa bulsa ang cellphone niya.Dumapo ang kanyang tingin sa isang bag na dala ko.

"Para saan ang bag?" He asked while driving.Seryoso siyang nakatingin sa daan.
He looked so ruthless and barbarous. Bakat sa puting shirt niya ang kanyang abs.

"Damit ko.." Maikling sagot ko.

Hindi niya alam na may trabaho na pala ako.

"Damit?" Nilingon niya ako.

"Simula na kasi ng aking trabaho mamayang hapon kaya nagdala ako."

His lips parted.May dumaang galit sa mata niya. Mabilis niyang hininto ang sasakyan sa gilid ng daan. At kung walang seatbelt ay siguro nauntog na ako.

Tumaas baba ang aking dibdib sa bigla.

"Trabaho?" Halos isigaw niya iyon sa akin.

"O-oo.."

Napatili ako ng hampasin niya ang manibela.

Shit! Bakit siya nagagalit?

"Hindi mo sinabi sa akin!" Anas niya.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Alam kong magagalit siya pero alam kong maawa siya sa akin. At ayokong mangyari iyon.

"Ka-Kasi... alam kong hindi ka papayag. Tsaka,kailangan namin ng pera Damon!Kailangan ko ng pera dahil nag aaral ako.." Huminga ako ng malalim at nanatiling nakatingin siya sa akin.

Umiwas siya at binasa ang labi niya.
"Pero ayokong nagtatrabaho ka."

"Damon,si papa wala nang pakealam sa amin.May iba na siyang pamilya.Si mama may sakit! Sa tingin mo hahayaan ko siyang magtrabaho? I need to earn!"

Ayaw ko man sabihin pero wala akong choice.

Umigting ang panga niya

"Magkano ang araw mo doon? Anong trabaho?"