Step Daddy || George Aggelopoulos

Κεφάλαιο 8°

Ειρήνη

Με πήρε αγκαλιά και άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες χωρίς να σταματήσει να με φιλάει. Μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου και με ξαπλώνει καθώς έρχεται από πάνω μου. Νιώθω την στύση του σκληρή. Ρουφάει και δαγκώνει τον λαιμό μου κάνοντάς με να βγάλω έναν αναστεναγμό.

Του χαϊδεύω τα μαλλιά και τον κολλάω περισσότερο πάνω μου με την βοήθεια των ποδιών.

Βγάζω την μπλούζα μου ως ένδειξη ότι θέλω να συνεχίσει. Με κοιτάει και χαμογελάει. Αυτό το χαμόγελο, σκοτώνει.

Βγάζει την μπλούζα του και ξανά πέφτει πάνω μου. Αφήνει μικρά φιλιά σε όλο μου το σώμα ξεκινώτας από τον λαιμό και καταλήγει στην κοιλιά μου. Φτάνει στην περιοχή του παντελονιού και μου χαμογελάει πονηρά. Το βγάζει σιγά σιγά και συνεχίζει να φιλάει μέχρι που φτάνει στο εσώρουχο.

Ας κάνω και εγώ κάτι..

Αυτός με άναψε, ας κάνω κάτι. Χαλαρώνει και με μια γρήγορη κίνηση βρίσκομαι από πάνω του. Σοκαρίστηκε, αλλά μετά επανήλθε με ένα ακόμα πονηρό χαμόγελο.

Αρχίζω να τον φιλάω στο λαιμό. Ας του αφήσω όμως και εγώ ένα σημάδι. Μένω και ρουφαω τον λαιμό του, καθώς αυτός τοποθετεί το χέρι του στην μέση μου. Τον δαγκώνω λίγο, και ακούγεται ένας αναστεναγμός του. Χαμογελάω και φιλάω το σημείο που του μόλις ρούφιξα. Αφήνω φιλιά στο στέρνο του και κατεβαίνω προς το παντελόνι. Το κατεβάζω και του βγάζω.

Χαμογελάω στην σκέψη της ευχαρίστηση με το τι βλέπουν τα μάτια μου. Με ξανά βάζει από κάτω και χαμογελάει.

Σταμάτα να χαμογελάς..

Βγάζει το σουτιέν μου, καθώς το στήθος μου είναι γυμνό μπροστά του. Χαμογελάει και βάζει το ένα στο στόμα του, ενώ το άλλο βρίσκεται στο χέρι του. Ένας αναστεναγμός μου ξεφεύγει όταν δαγκώνει την θηλή μου. Βγάζει το εσώρουχο μου και γρήγορα βγάζει και το δικό του.

Η στύση του είναι τόσο σκληρή. Ακουμπάει σιγά σιγά την περιοχή μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Το βάζει σιγά σιγά μέσα. Ανοίγω ελάχιστα το στόμα μου από την ηδονή.

Η μέση μου λυγίζει και το κεφάλι μου πέφτει προς τα πίσω όταν οι κινήσεις του αρχίζουν να γίνονται πιο γρήγορες.

•●•

Βρίσκομαι στην αγκαλιά του εδώ και μερικά λεπτά. Οι ανάσες μας ακόμα να επιτρέψουμε κανονικά. Το κεφάλι μου βρίσκεται στο στερνο του και ξεκουράζομαι, όσο μπορώ.

"Πιστεύω πως πρέπει να σηκωθούμε." προσπαθεί να πει ενώ ανασαίνει γρήγορα. "Ναι.." λέω "Να κατέβουμε γιατι πείνασα." λέω και του δίνω ένα φιλί.

Σηκώνομαι με το σεντονι γύρω μου και περνώ τα ρούχα του. Μπαίνω στο μπάνιο και ντύνομαι. Γυρίζω πίσω στο δωμάτιο και τον βλέπω να τα ψάχνει. Με κοιτάει και χαμογελάει. Αφήνω το σεντόνι στην άκρη και πηγαίνω δίπλα του. Πέφτω πάνω του και τον φιλάω.

"Εσύ δεν πεινούσες;" ρωτάει και γελάει. Χαμογελάω και ανεβαίνω πάνω του.

Πολύ λεπτά τα σεντόνια..

Όλα τα νιώθεις. Και πόσο μάλλον την στύση του να με πιέζει. Τον φιλάω και σηκώνομαι γελόντας. Βγάζει έναν αναστεναγμό και κάνει το κεφάλι του προς τα πίσω.

"Γιατί έβαλες τα ρούχα μου;" ρωτάει και σηκώνεται με το σεντόνι γύρω του. "Ετσι, πάνε να βάλεις άλλα." απαντάω χαμογελόντας και τον χτυπάω λίγο στον ώμο.

Ανοίγω την πόρτα και τον αφήνω στο δωμάτιο. Κατεβαίνω κάτω για πρωινό και αγκαλιάζω σφιχτά την Ρίτα. Με κοιτάει λίγο περίεργα και μετά χαμογελάει καθώς παρατηρεί τα ρούχα.

"Είμαι τόσο χαρούμενη." λέω και κάθομαι στο τραπέζι. "Χαίρομαι για σένα." Λέει και μου αφήνει τις τηγανίτες. Χαμογελάω και στην κουζίνα μπαίνει ο Γιώργος. Καλημέριζει την Ρίτα και κάθεται διαγώνια μου. Η Ρίτα πέρνει τον καφέ της και βγαίνει από την κουζίνα.

"Θα μου το πληρώσεις αυτό που μου έκανες πριν." λέει και πίνει λίγο χυμό.
"Μωρέ τι μας λες;" λέω και τον κοροϊδεύω. "Σήμερα κιόλας." μου κλείνει το μάτι. "Ααα.." λέω και γύρναει "κρίμα, σήμερα δεν μπορώ." συμπληρώνω δήθεν λυπημένη. "Γιατί;" ρωτάει σοβαρά. "Γιατί θα βγω με την Αθηνά." τρώω μια μπουκιά από την τηγανίτα μου. "Δεν με νοιάζει.." λέει και τρώει και αυτός. "..Σήμερα είσαι δικιά μου." λέει πονηρά και χαμογελάει.

Θα με πεθάνει. Αυτό θέλει;

Γειαα σαςς😊

Τι κάνετε; Πως είστε;💙

Ξέρω εχω καιρόνα ανεβάσω, αλλά έγινε ενα τροχαίο σε κάποιον και δεν είμαι αρκετά καλά, οπότε συγνώμη θα προσπαθήσω να επανορθώσω.❤🙏😓

Πολλή αγάπη, πολλά φιλιά.♥💜