Bilmezdim.
Kararmış kalbimin tam orta yerinde bir ben olduğunu
Ölüm kadar sessiz ve bir çağlayan gibi istekli bir ben...
Öyle bir ben ki
Melekleri dahi kıskandıracak kadar
Sevdaya tutkun,
Ölmeyi arzulatacak kadar gerçek.
Ölümü vuslat sayacak kadar Umut dolu bir ben...
Kibir dolu benliğimi bir volkan addetsem
O volkandan püsküren küçük bir lav kadar ben.
Benliğimi bir çağlayan gibi kuşatmak isteyip de
Her defasında ona yenik düşüp Kendi yörüngesine dönen bir ben.
Korkaklık değil midir bunun meâli?
Korkaklıktır elbet lâkin
Volkandaki küçük bir lav hatırlatmaz mı
Yangının orta yerindeki beni bana?
Şahdamarımdan yakın etmez mi Seni bana?
Aşktan geçmenin sırrı, Yanıp kül olmaksa
Yakın değil midir Kalbimin orta yerindeki ateşin, Büyük bir yangına dönüşüp
Tüm benliğimi ele geçirmesi?
Yakıp nefsimi de benliğimi de yerle yeksan etmesi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEHLİZİN ARDINDA..
PoetrySonunu göremediğim ama görebilmeyi umut ettiğim karanlık bir dehlizde yol almaya çalışıyorum. Yolumun sonuna nasıl varacağımı bilmiyorum fakat o dehlizin ardındaki uçsuz bucaksız okyanusu keşfedebilmeyi her şeyden çok istiyorum. Bir katre olarak çık...
