Çığlık atmak istiyorum.
Ne işe yarayacağını bilmiyorum ama özgürce çığlık atmak istiyorum.
Var olan, olamayan, yaşanmış, yaşanamamış, gelmiş geçmemiş her şey içimde bilmediğim bir yerde birikmiş gibi.
Bir yolu, bir yöntemi olmalı.....
Öğrenmediğim belkide öğretilmemiş bir kurtuluş yolu olmalı.
Biriktirmeden, ağırlık yapmadan, nefesimi daraltmadan içimi dökmenin bir çaresi olmalı.
İnsanların ürkmüş bakışlarını görmeden, anlamsız sorularını duymadan, acılarını tatmadan, sahteliklerini hissetmeden derdimi anlatmanın bir yöntemi olmalı.
Mutluymuş gibi gülmemin, sakinmiş gibi durmamın, sabırlıymış gibi beklememin, canım yanmıyormuş gibi bakmamın bir sebebi olmalı!
Güvenmeden sevmeyi, tanımadan bilmeyi, görmeden bakmayı, yokmuş gibi yapmayı, umrumdışı etmeyi, dolmadan boşalmayı, pislikleri kusmayı, kimse duymazmış gibi çığlık atmayı öğrenmeliyim.
Sebebini bilmeden, işe yaramasını beklemeden, kimseyi anlamadan, anladıklarımı yutmadan, her şeyi içimde tutmadan çığlık atmak istiyorum!
Daha fazla batmadan, ipler hemen kopmadan, ümitlerim bitmeden, maskem şimdi düşmeden çığlık atmak istiyorum.
Herkesten önce delirmeden durmanın bir şekli olmalı!
Çığlık atmadan yaşayabilmenin bir sırrı olmalı!
