One Shot Stories

Ending Fairytale

Travis's POV

Nandito ako sa Mall kasama mamili itong si Brielle, andami-daming binibili ako naman nagbubuhat d-_-b

"Ano bayan Elle! Andami mo nang binibili halos tatlong oras na tayong paikot-ikoy dito sa Mall?!" Sinamaan ko siya nang tingin at nag peace sign naman siya sakin.

"Hmph, sige na nga tara kain na tayo" Ngumiti siya sakin. Sh*t she smiles like an angel, Kaya nahuhulog ako nang nahuhulog dito eh.

"Wait, san mo ba gusto kumain? Dito o sa bahay nalang? Pagluluto nalang kita nang Sinigang na Hipon?" Tanong niya habang naglalakad kami, Siguro sa bahay nalang nila para makasama ko pa to nang matagal.

"Dun nalang sa bahay niyo, namiss ko yung luto mo." Nakita ko siyang namula, How cute.

.

.

.

.

.
Time check: 7:00pm, Thursday. February 3

Nang makarating kami sa bahay nila dumeretso siya sa Kusina at kumuha ng lulutuin sa Ref. Pinuyod niya yung buhok niya.

Nandun lang ako sa gilid pinapanood siya.
Baka gawin ko tong Future Wife ko.

(Wait, wtf? Ligawan mo muna Travis bago mo asawa-hin)

Patingin-tingin siya sakin at namumula na para bang nai-ilang siya sakin.

"Patulong nga dito Vis, Hugasan mo tong mga Hipon at hihiwain ko lang to." Utos niya sakin kaya dalidali akong pumunta sa likod niya at hinugasan.

"Ahh!" Sigaw ni Elle, kaya dali-dali akong pumunta sa harapan niya para tignan.. Mukhang nahiwa.

"Ano bayan, mag-ingat ka naman sa susunod." Hinila ko yung daliri niya at sinubo iyon para mawala yung dugo.

Tinignan ko siya para na siyang kamatis habang nakatingin sa kamay ko. May mali ba sa ginawa ko?

Tsaka ko lang napansin na nasa loob pala nang bunganga ko yung daliri niya.

"Opps, Sorry about that." Binawi niya yung kamay niya kaya napakamot ako sa ulo.

Pinagpatuloy namin ang pagluluto hanggang matapos ito.

Naghain siya at ako naman ay inalalayan siya hanggang sa maka-upo siya.

Nagsimula na kaming kumain at naisipan kong sabihin na sakaniya.

"Uhm.. Elle aalis na ako Bukas." Napatingin naman siya sakin.

"San ka naman pupunta?" Kinuha niya yung tubig at uminom.

"Pupunta ako sa States.. dun ako pag-aaralin nila Mom nang 3rd year College." Natigilan siya at tumingin muli sakin.

"How long?" Tanong niya, pero nararamdaman ko na yung kalungkutan sa boses niya.

"I don't know, baka mga 2years doon ako Ga-graduate at uuwi uli dito sa Pilipinas." Pagkasabi ko non umiyak na siya.

Sh*t i hate seeing her crying because of me.

"Hey, shh.. don't cry.." Lumapit ako sakaniya at hinarap sakin.

"Mami-miss kita.." Malungkot na sabi niya at umiyak sa dibdib ko.

"Shh.. babalik din naman ako.. di naman kita iiwan nang ganon ganon lang no" Niyakap niya ako at Niyakap ko siya pabalik.

"Okay, stop crying i know you're tired, you need to rest." Pinasan ko siya saakin at inakyat sa kwarto niya.

Hiniga ko siya sa kama niya at binalot nang kumot.

"Matulog kana Elle.." sakto non ay Pumikit na siya at hinalikan ko siya sa noo bago umalis.

.

.

.

.

.

.

.

4:30am, Friday

Nandito na ako sa Airport at ready nang lumipad ang Eroplano.

"Bye Brielle.. babalik ako, I love you." Bulong ko at pumikit na para sa paglipad ng Eroplano.

(2 years passed)

Nagland na ang Eroplano dito sa Pilipinas.

Sawakas nakikita na uli kita Elle.

Nang makalabas ako nang Airport, Sinalubong ako nila Mom and Dad kasama ang magulang ni Elle.

"Tita Brianna, Asan po si Brielle?" Nagtataka kong tanong.

"Mamaya ko sasabihin, tara na ihahatid ka namin kay Brielle."

Sumakay na ako ng Van..
Habang nasa kalagitnaan kami papunta sa destinasyon namin, napansin kong pumasok kami sa Isang Simenteryo.

Nagtataka na ako kung bakit dito kami dumiretso.

Naglakad kami hanggang sa makarating kami sa Isang puntod.

(Brielle Andrea Castro
Date of Birthday: August 6, ****
Date of Death: May 10 ****)

"What the fuck is happening?! Bakit nandito ang pangalan ni Elle?!" Sigaw ko at napayuko lang sila Mom at Tita.

"Dad?! Answer me! Bakit nandito ang pangalan ni Elle?" Kusa na lang tumulo ang mga luha ko habang tinitignan sila.

"Namatay siya sa Leukemia Trav.." nang marinig ko iyon bigla nalang nanginig ang buong katawan ko.

"Hindi niya sinabi sayo hindi ba? Kasi ayaw ka niyang mag-alala.. nung araw na umalis ka inataki siya noon.. sabi ko na kailangan natin yong sabihin saiyo pero ang sagot niya 'w-wag na mom, baka maistorbo pa yung paga-aral nun' " Nang ma-explain iyon ni Tita napaluhod ako sa sahig.

Hinaplos ko ang Lapida ni Elle habang tumutulo ang mga luha ko rito.

"Pinapabigay ito saiyo ni Elle bago siya bumitaw.." inabot sakin ni Mom ang isang papel.

To: Vis

Yow vis! Alam kong binabasa mo itong sulat na ito. Namimiss na kita alam mo ba iyon? Lagi kaya kitang inaantay kahit ilang buwan pa bago ka umuwi, Siguro umiiyak ka nanaman dahil sakin Sorry Vis ah, ayoko kasing maging pabigat saiyo.. gusto kong matupad ko yung pangarap mo na maging Doctor balang araw.. pero sayang Hindi ikaw yung naging Doctor ko bago ako namatay.. hindi ko kaya nang wala ka Vis, ni hindi mo panga alam na may gusto ako sayo ih.. Akala ko matutuloy pa yung Fairytale nang buhay ko. Pero sana mapatawad moko Vis.. sana mapatawad moko dahil hindi ko sinabi sayo na may Leukemia ako.. Sana mapatawad moko, I love you.

-Elle.

Parang dinurog yung puso ko matapos kong basahin iyon. Napapikit ako at "ELLEEE.." sigaw ko at niyakap yung litrato niyang nandoon..

Hindi mo kailangang mag-Sorry sakin Elle.. ako yung may kasalanan, kasi hindi ko kaagad napansin na may Sakit ka pala.. Sana hindi nalang ako umalis para mabantayan kita bawat oras.. Salamat dahil minahal moko pabalik gaya nang nararamdaman ko sayo.. Maging masaya kana sana diyan sa langit.

T H E  E N D