Secret Love

Chapter Two

Chapter Two

Kasalukuyan akong naghuhugas ng pinggan habang nanunuod nang tv dahil naka konekta lang ang sala naming mula sa kusina hanggang sa sala.

Isang estudyante sa University of Santo Thomas ay namataan na nagpakamatay sa pamamagitan nang pagsunog sa sarli nabataan na ang kawawang binatilyo ay inaapi sa paaralan na kanyang pinapaaralan.Ang sinabing binatilyo ay nagngangalanmg Robi Stack anak nang isang kilalang businessman na biyudo at ........

Hindi ko na narinig ang sumunod na balita dahil bigla kung nabitawan ang platong aking hinugasan dahilan upang ito ay mabasag...... Hindi ako makapagsalita....

Isang-isang pumatak ang aking luha hanggang umiyak na akong ng malakas.

Biglang may humawak sa balikat ko at pinaharap ako sa kanya.

"Anak , what happen? And why are you crying? Is there something wrong? " nag-alalang tanong ni dad sa akin.

"Papa.." hina kung sampit at niyakap ko si papa habang walang tigil pa rin na nagbagsakan ang aking luha hanggang sa humagulhol na talaga ako.

"Anak ? A-nong nangyari sa iyo ? " tanong niya ulit.

"Papa..." umiiyak na ako ng todo " wala na si Robi ! Papa ! Iniwan na niya ako ! Iniwan na ako ng bestfriend ko ! Papa...Iniwan na niya ako!!" nagdadalamhati kung sabi sa kanya habang umiiyak parin.

Bakit? Bakit siya nagpakamatay?

Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa nabalitaan ko ..

Kinabukasan ...

Pumunta agad kami ni papa sa bahay nang bestfriend ko at nilamay na siya dun...

Isa-isa akong humakbang papunta sa kabaong na nasa aking harapan. Hanggang sa nasa harapan na ako nang kabaong nang bestfriend ko.

"Robi..." hinawakan ko ang kabaong niya " Robi why did you leave me? " umiyak na ako " Robi you said that you will never leave me then why? " hindi ko na makilala ang mukha niiya dahil nasunog na ito. Grabe ang itsura nya hindi ko kayang tingnan.

Why robi? What push you to kill yourself? I hate you! I hate you for leaving me!

Nakaupo na ako ngayun sa harapan at nakatulala sa kabaong.

Hindi ko inaasahan na iiwan na ako ni Robi , parang kahapon lang ay hinatid niya ako sa amin at pinatahan niya pa ako. Si Robi lang ang taong nakakaintindi sa akin , siya lang ang taong aking nakakasundo. Naaala ko pa noon kung paano kami nagkakilala , bata pa kami noon naglaro ako sa park nung biglang nadapa ako at nagkasugat may tumulong sa aking batang lalaki at hinipan niya ang tuhod ko "Wag ka nang umiyak bata , maliit lang naman ang sugat mo e malayo yan sa bituka , kaya ngumiti kana " hinawakan niya ang magkabila kung pisngi oara pangitiin ako."There you look more beautiful when you smile" he said then he smile at me. At mula noon naging matalik na ko na siyang kaibigan.

Nakalipas ang isang linggo at inilibing na ang bestfriend ko. Hindi ako pumunta kasi hindi ko kaya .Hindi ko matanggap na iniwan na niya ako. Hindi ko matanggap na nag-iisa na ako ngayun.

Lunes ngayon at pumasok ako sa klase kahit namamaga ang mata ko. Pagpasok ko nang classroom , ganun parin sila parang walang nangyari at nagbabatuhan pa ng papel.

Umupo ako sa aking upuan sa pinakadulo malapit sa bintana at napatingin ako sa katabing upuan ko na bakante na ngayon.

Robi ..........

Ang upuan kung saan nakaupo ang bestfriend ko. Nang dahil dun bigla na naman nagbagsakan ang aking luha. Wala na talaga siya.. wala na ang mahal kong bestfriend.

_________________________________

thanks for reading update soon hahaha on-hold pa ang other stories kasi you know na lazy oka kaya patawarin niyo na mga lodi