Destined For Each Other

Chapter 34

Kleinn's POV

Ilang araw na rin ang nakakalipas simula nung napunta ako sa ospital. Pero hanggang ngayon di ko parin maalis sa sarili ko yung galit, lungkot at inis. Naiinis ako sa sarili ko dahil naging pabayang ina ako. I really miss my baby. Simula rin nung pagka uwi namin, hindi ako nagkakakain.

"Kleinn?" Blake said as he knocks on the door. He opened it. May dala dala siyang tray ng pagkain. "Kumain ka na muna, baka magka sakit ka. Kleinn, kagagaling mo lang ng sakit." Inilapag niya yung hawak niyang tray ng food sa side table ng kwarto.

"Ayoko, di ako gutom." Malamig kong sabi.

"Kleinn, sige na. Kumain ka na, ilang araw ka nang di kumakain baka mapano ka pa." Sabi niya sa umaktong susubuan ako. Tinabig ko ang kamay niya at ang pagkaing hawak niya kaya nahulog ito sa sahig.

"Sinabing ayoko pa kumain e, bat ba ang kulit ko ha Blake?!" Pasigaw kong tanong.

"Kleinn hindi lang ikaw yung nasasaktan. Parehas tayo! Nawalan din ako Kleinn. Nawalan din ako ng anak. Pwede ba Kleinn? Wag mong sinasarili mga problema mo kasi mas lalo lang akong nahihirapan!" Sabi niya habang nililigpit ang natapong pagkain at pagkatapos ay lumabas.

Naiwan akong tulala dito at hindi alam ang gagawin. tama siya. Tama si Blake. Sorry, sorry Blake. Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng luha ko paunti unti.

Bumababa ako ng kama ko at bumaba na rin sa sala. Nakita ko si Blake na nakatulala at nakaupo sa sofa. Lumapit ako sakanya.

"Blake?" I said and he turns his head para maka harap sakin.

"Why?" He replied. Kita ko sa mga mata niya ang lungkot, pagod at hirap.

Bababaan ko na ang pride ko, since kasalanan ko rin naman e. "I'm sorry, Blake. I'm really sorry." Bigla nalang niya akong niyakap ng sobrang higpit. Ewan ko, pero parang kong maiiyak everytime na naaalala ko lahat lahat ng sakit.

Who ever did this to our dauther needs to pay. Hinding hindi ako titigil hanggat hindi ko nakukuha ang hustisiya para sa anak namin. Ipaglalaban ko hanggang dulo 'to.

"Kleinn, I know you like to eat carbonara. Tara labas tayo." Bigla niyang sabi. C-carbonara? Feeling ko maiiyak ako. Tuwing naaalala ko ito naiiyak ako. Dito ko kasi pinaglilihi ang baby namin.

Tumango na lamang ako bilang sagot.

Parehas kaming umakyat sa Kwarto para magpalit nang damit. Pagkatapos naming magpalit ay pumunta na kami sa kotse.

--

"Babe." I said as I stare to Blake.

"Bakit babe? May masakit ba?" Sagot naman ni Blake habang patayo na agad pero pinigilan ko siya. Ang swerte ko pala talaga sakanya. Sobra.

"Wala babe. Gusto kong magpa imbestiga. Gusto kong pa imbestigahan ang pagkamatay ng baby natin."

"Naisip ko na rin yan. Sige babe. Pero ako nalang dahil ayokong madamay ka pa." Blake

"Hindi Blake. Gusto ko kasama ko." Sagot ko.

"Hindi na Kleinn. Wag nang makulit please."

Tumango na lamang ako bilang sagot.

Pero hindi. Kailan ba nanalo si Blake kay Kleinn? Ha? Hinding hindi ako titigil hanggat hindi ko nakakamtam ang katarungan para sa anak ko.

--------
Sorry for being hiatus.

KLEINN AND BLAKE IS NOW OFFICIALLY BACK! THANK YOU