Prolog

130 16 0
                                    

Weszłam do szatni w której jak zwykle czekały na mnie Irene -brunetka o szarych oczach, zgrabnej sylwetce i niezwykle białej cerze, oraz Camila - szatynka z blond ombrą i oczami barwy zielonej przechodzącej w szarą.
Powitałyśmy się i po chwili obie spojrzały pytająco na moje lewe oko które było lekko podbite.

-Matka - burknęłam, na co one popatrzyły na mnie ze współczuciem.

Mój ojciec ma schizofrenię a matka... jest prostytutką.

I one o tym wiedzą...

Tata nie może pracować i szukał lepiej płatnej pracy, a ponieważ nie ma zbyt dobrego wykształcenia ten zawód okazał się najkorzystniejszy z tych jakie mogła mieć, ale...wstydzę się że moja matka robi coś takiego, po prostu czuję się z tym nie komfortowo.

Najgorsze jest to że ostatnio ona zaczęła pić, a gdy przychodziła do domu namawiała mnie do tego żebym robiła to co ona, że cała rodzina jest na jej głowie i że powinnam jej pomóc.

...ale w czym?

W codziennym dawaniu dupy facetom po czterdziestce?

Nie, dzięki...

W moim wieku,jako że jestem niepełnoletnia, mogłabym pracować jedynie przy sprzedaży ulotek.I nie widzi mi się to...

Tak więc naćpana prostytutka, zwana moją matką, wraca najebana do domu, przedstawia mi tą swoją zajebistą propozycje w nie najmilszy sposób, a każde moje "nie" jest równe jednemu ciosowi w twarz.

I oczywiście, że mogłabym jej oddać.

Przecież jestem silniejsza od napierdolonej w trzy dupy czterdziestolatki.

...ale wiem że wtedy wyrzuci mnie z domu.

A ja nie chce w tak młodym wieku kończyć na ulicy.

I nie chce się rozstawać z ojcem...

Gdy nie miał jeszcze tej pieprzonej choroby był najlepszym człowiekiem jakiego znałam.
Był tym tatą, którego teraz mi bardzo brakuje.
Teraz nic nawet nie mówi.
Prawie nie wychodzi z domu.
Żyje w ciągłym strachu przed zjawami które łamiącym się głosem opisuje z przerażeniem w oczach.
Czasami płacze, ale tak, że tylko łzy kapią mu z oczu a jego twarz jest nienaruszona, tylko oczy ma wytrzeszczone.

Tak bardzo za nim tęsknie.
Czasem mówię mu to wprost ale nie wiem czy rozumie.

Mam nadzieję że tak...

Kim jesteś?Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz