-YAFŞAK- biraz nefes almayı bırakıp yazmaya karar verdim. şu aralar yazılı zamanı olduğundan diğerlerinin yazmaya vakti yok. onun için bu bölümü benim ağzımdan okuyacanız. girişim muhteşem olsun diye kabarığın sınıftaki oryantel şovuyla başlıyorum. mal kendini kaptırmış çiçekçi kız oynarkene bir tür taş parçası terra rosa kapıyı açar ve sonuç karşılıklı utanç ve rezillik. çocuğun yüz ifadesi hala piçkene bizim kabarığınki bir bok çukurunu andırıyordu.turşu ve ben tabi ki herzaman ki gibi gülüyoruz. yazık lan kabarığın yerinde olsam -ki olmam- uzun bi süre dışarı çıkmazdım. bu arada hazır klavye önümdeykene sünepeciğimede değinim. gözlemlerime göre şu aralar sadece uyuyor.
bugün bide öğle arasından sonra beni terk eden sünepe yüzünden aygırla yanyana oturmuşum. hala korkudan titriyom. mübarek deccali andırıyo. yakında bizi öbür tarafa yolluycak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AL EVE GÖTÜR =)
Randombu bir okul günlüğüdür. içindekiler şiddet ve korku içerir. zaten okullarda komedi çekmelerini beklemiyordunuz
