อสูรสีชาด/ทารคา
"อ่า อึก ห้ะ" ทารคาครางเสียงแผ่วเบาในลำคอเมื่อถูกน้องชายในสายเลือดรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย อดีตจ้าวเมืองยักษ์ผู้ถูกโค่นล้มหลับตาแน่นปล่อยให้น้องชายกระทำตามใจ มันไม่ใช่ครั้งแรกและคงจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายสำหรับเรื่องผิดศีลธรรมระหว่างตนกับมารตา
•
•
•
ทารคาจ้องมองน้องชายของตนเดินออกไปด้วยสายตาเหม่อลอยและเศร้าหมอง ครั้งสุดท้ายที่คุยกันคือเมื่อไหร่ ตอนไหน ความเหินห่างช่างน่ากลัวเหลือเกิน จะขัดขืน ต่อต้านก็กลัวมารตาจะเกลียดตนไปมากกว่านี้ถึงมันจะขัดแย้งกับสิ่งที่เขาทำก็ตาม...
"จะไม่ยอมเอ่ยอันใดกับข้าเลยหรือ......มารตา" ทารคาเอ่ยกับอากาศธาตุก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง มารตาย้ายตนออกมาจากห้องขังมาสู่ห้องนอนไร้ทางออก คราแรกก็สงสัยว่าเหตุใดจนกระทั่งน้องชายที่ตนรักผลักตนลงบนเตียง เอ่ยคำพูดแทงใจ แสดงความเกรี้ยวกราดจนเขารับรู้แล้วว่า ความรัก ของมารตาที่มีต่อตนมันสูญสิ้นไปแล้ว ไม่มีเหลือ มีเพียงความโกรธ ชิงชังและสมเพช
เพียงเขาฆ่านางอันเป็นที่รักของน้องชายไป
สถานะตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากจ้าวนครกลายเป็นนางบำเรอให้น้องชายที่บัดนี้ไม่แท้แต่จะเหลียวมองตนยกเว้นตอนอยู่บนเตียง
น่าสมเพชจริงตัวข้า
ทารคาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว นอนกอดตัวเอง ปลอบตัวเองโดยนึกถึงตนและน้องชายในวัยเยาว์ ช่วงเวลาท่ีมีความสุข ช่วงเวลาที่เขาได้ทะนุถนอมมารตา เล่น หยอกล้อและดูแลปกป้อง น้องชายที่น่ารักและเป็นของเขาคนเดียวนั้นได้หายไปแล้วสินะ เหมือนกับตัวเขาที่หายไปจากมารตาเช่นกัน มีแค่สายเลือดที่เชื่อมเราไว้ ความความรู้สึกนะหรือ?
มันคงตายไปนานแล้วจริงๆ
ตายไปพร้อมกับทุกสิ่ง....
รวมทั้งหัวใจของข้าด้วย
---------------------------
เวิ่นไปอีกจ้าจุดนี้
BẠN ĐANG ĐỌC
ShortFic & LongFic 9Satra [YAOI]
Fanfictionเรื่องยาว เรื่องหลัก [อ๊อด/เทหะยักษา] อ๊อดเชื่อมาตลอดมาชีวิตของเขานั้นได้พบกับสิ่งที่สงบสุขแล้วในชาติภพใหม่แต่เขาคิดผิด ชีวิตเขาเหมือนกับย้อนไปในวันวานในวันนั้น เขาได้พบกับเทหะในมาดที่ใครเห็นคงต้องตกใจ ทั้งที่คิดว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวแต่เหตุใดถึงยอมเจ็บ...