ห้าเดือนก่อนหน้านี้
ช่วงนั้นเป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว ประมาณห้าทุ่มที่คลีนิคเด็กกำลังจะปิด ทารคาเดินเช็คของเพื่อจะเตรียมสั่งในสัปดาห์หน้าเพราะตอนนี้เป็นอยู่ก่ำกึ่งระหว่างหน้าร้อนและฤดูฝน เด็กเป็นไข้หวัดกันเยอะ จนของที่สั่งมาสำหรับสองอาทิตย์แทบจะเกลี้ยงชั้นวางของ
ปัง! ปัง! ปัง!
"หมอครับเปิดประตูหน่อยครับ!!" เสียงแปลกหูดังหน้าประตู ทารคารีบสาวท้าวไปเปิด เห็นตำรวจสามคนหิ้วปีกตำรวจหนุ่มที่ตัวโชกเลือดอย่างทุลักทุเล นายตำรวจทั้งสามผงะเมื่อเห็นว่าเป็นเผ่ายักษ์
"เข้ามาก่อน"ทารคารีบเปิดประตูก่อนจะนำทางไปที่เตียงคนไข้ขนาดเล็กของเขา ร่างคนเจ็บถูกวางบนเตียง ร่างสูงสวมถุงมือก่อนจะถอดเสื้อออกดูบาดแผล ถูกยิงสามจุด หัวไหล่ ช่วงเอวเป็นรอยเฉียดและรอยเฉียดลำคอ ที่สลบอาจเพราะเสียเลือดมาก ใบหน้าซีดเซียว เหงื่อออก หอบหายใจแรง
ลาก่อนเวลานอน
ทารคามองกลอกตา เขาไล่นายตำรวจคนอื่นออกไปก่อนจะเอาอุปกรณ์ในตู้ที่ไม่ได้ใช่มานานออกมา เขาลงมือเอากระสุนออกโดยไม่แม้แต่จะฉีดยาชา เลือดไหลทะลักจนเปื้อนเตียง เขากลอกตารอบที่สองอย่างเสียอารมณ์ มือซ้ายเอาผ้ามากดเลือด ส่วนมืออรกข้าก็เริ่มทำความสะอาดรอบๆแผลเพื่อเตรียมเย็บ ตรงคอไม่ค้องเย็บ แต่สองจุดที่เหลือจำเป็น ใช่เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะเสร็จ ไม่เสียแรงที่เคยเป็นศัลยแพทย์มือโปรมาก่อน
ทารคาจัดเก็บล้างอุปกรณ์ให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเดินทาที่เตียงคนไข้เพื่อเช็ดตัวให้สะอาดจะได้ไม่เชื้อโรคเข้าแผล หน้าที่นี้ควรเป็นของพยาบาลแต่พยาบาลของเขากลับบ้านไปเสียก่อนแล้ว
"อึก!" ร่างที่สลบจากบาดแผลร้องขึ้นในลำคอเมื่อทารคาโดนแผลเข้า เขาเหลือบมองใบหน้าเลอะเทอะอย่างจนใจก่อนจะเอาผ้าไปเช็ดใบหน้าคุ้นๆนั้นอย่างเริ่มเกิดความสงสัย

VOCÊ ESTÁ LENDO
ShortFic & LongFic 9Satra [YAOI]
Fanficเรื่องยาว เรื่องหลัก [อ๊อด/เทหะยักษา] อ๊อดเชื่อมาตลอดมาชีวิตของเขานั้นได้พบกับสิ่งที่สงบสุขแล้วในชาติภพใหม่แต่เขาคิดผิด ชีวิตเขาเหมือนกับย้อนไปในวันวานในวันนั้น เขาได้พบกับเทหะในมาดที่ใครเห็นคงต้องตกใจ ทั้งที่คิดว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวแต่เหตุใดถึงยอมเจ็บ...