หลังจากอุบัติเหตุเมื่อตอนเช้า มารตาก็ได้แต่สอดส่องหาทารคาอยู่ตลอด เขาอุตส่าห์อาสาจะไปส่งที่มหาลัยแต่กลายเป็นว่สไปยั่วโมโหอีกฝ่ายจนแบกจักรยานวิ่งหนรไปมหาลัยเฉยจะไม่ให้โอกาสเขาหน่อยหรือ?
...
ตึง
"เฮ้ย! บ้าไรว่ะ!?" เอกสะดุ้งจนเกือบตกเก้าอี้เมื่อเพื่อนคนดีปากระเป๋าเฉียดหัวไปแค่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ
"เออเป็นบ้า! ไปซื้อช็อคโกแล็ตร้อนมาดิ!" ทารคาตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด มือแกร่งสีมรกตกระชากมือเพื่อนก่อนจะยัดเงินใส่มือ
"เออๆ ทำใจร่มๆก่อนนะเว้ย เครียดเส้นเลือดในสมองแตกตายห่านี่จบ" เอกพยีกหน้าเออออ จะว่าเขาคุ้นชินกับนิสัยพอเวลาอารมณ์ไม่ดีแล้วอาละวาดจอมเผด็จการแถมยังชอบดื่มช็อคโกแล็ตร้อนแก้ดราม่าของอีกฝ่ายก็ได้
ช่วงนี้แปรปวนจุง
"มึงแช่งกู?"
"ป่าวจ๊ะ ใครจะกล้าล่ะ เออๆไปแล้วไปแล้ว" เอกออกตัววิ่งสุดเท้าเมื่อทารคายืนขึ้นจะตบหัว เขามนุษย์นะ โดนยักษ์ตบก็หัวทิ่มตายกันพอดี
"นิสัยไม่เปลี่ยนไปเลยนะ" มารตาที่แอบดูอยู่มุมตึกพึมพำ อาจเพราะเขาสนใจอดีตพี่ชายมากจนเกินไปเลยไม่สังเกตุเลยว่ามีนักศึกษาจ้องมองซุบซิบกับท่าทางลับๆล่อๆของอาจารย์หนุ่ม
"เขาไหวไหมแก?"
"ต๊าย มาส่องสาวคณะไหนอ่ะ"
"อาจารย์แม่งหลุดมาจากการ์ตูนตาหวานหรอว่ะ"
"ก้นแน่นสาส"
และต่างๆนานาแต่ดูเหมือนจะไม่เข้าหูเลยสักนิดเดียว
มารตาอยากเข้าไปพูดคุยปรับความเข้าใจแต่พออีกฝ่ายเอาแต่หนี หลบเลี่ยงก็พาให้เขานั้นท้อและเสียใจ ยอมรับว่าชาติที่แล้วเขาก็มีส่วนที่ผิด ผิดที่คิดคดทรยศท่านพี่ไปหามนุษย์ เขาเสียใจในเรื่องนั้นแต่เขาไม่เคยเสียใจที่รักบุหงา
YOU ARE READING
ShortFic & LongFic 9Satra [YAOI]
Fanfictionเรื่องยาว เรื่องหลัก [อ๊อด/เทหะยักษา] อ๊อดเชื่อมาตลอดมาชีวิตของเขานั้นได้พบกับสิ่งที่สงบสุขแล้วในชาติภพใหม่แต่เขาคิดผิด ชีวิตเขาเหมือนกับย้อนไปในวันวานในวันนั้น เขาได้พบกับเทหะในมาดที่ใครเห็นคงต้องตกใจ ทั้งที่คิดว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวแต่เหตุใดถึงยอมเจ็บ...