ÖLÜMÜN YAN ADI

mutluluk

Hayatımı sonlandıracağım son yerdeydim ama ölmeden önce
hayata bi sorum olacaktı "neden mutlu değilim"  insanlar nasıl
mutlu olmayı başarıyor yani .ben yetiştirme yurdunda gözlerimi
açtım beni hiç arkadaşım olmadı ben hiç gülmedim ailesiz büyüdüm sevgisiz büyüdüm onlarıda geçtimde tam hayallerimin peşinde koşacakken yok olduğumu öğrendim ben hayat işte.   çok küçükken bi anı defteri tutardım orda olan arkadaşlarımın bir daha olmayacağını biliyordum çünkü, birisi " ya çok mutlsun
yada öyle gözüküyorsun " yazmıştı seneler sonra bu soruya cevap veriyorum öyle gözüküyordum çünkü içimde yaşadığım
acıyı dışarı vurmak,sizi üzmek istemiyorum mutlu gözüküyorum
ki beni hep mutlu hatırlayın artık mutlu hatırlayacağın bir yerdeyim arkadaşım" hayatıma son veriyordum 36 katlı bi binanın çatısındaydım ve son sözüm senden nefret ediyo... derken beni bişey tuttu atlıyamadım arkama baktığımda hiç
tanımadığım bir adam beni tutuyordu ve son bir hareketle beni
kendine çekti. ve
"ne yapıyorsun se..." cümlenin devamını getiremedi .ne oluyordu
bu kimdi daha doğrusu amacı neydi
" bırak beni benim hayatımdan SANANEEE"
Diye bağırdım suratına  bana sarıldı beni tanıyordu dicem ama  beni kimse tanımıyordu ki ne yapıyordu derken kulağıma
fısıldadı
" bunu yapma asel lütfen" ne ismimi nerden biliyordu . kesinlikle
beni tanıyordu diyicekken gözlerine baktım bu çekik gözlüydü
ne olduğunu tam anlamaya çalışırken ben sırtına aldı ve yürümeye başladı .bağırmaya başladım
"Sen kimsin bırak beni " diye bağırırken asansöre gelmişti bile
beni indirdi. Asansörde sadece biz vardık ve yine bağırmaya başladım
" sen kimsin " derken yere çöküp ağlamaya başladım .yanıma eğildi ve
" ben senin " cümlesini bitiremedi bana söylemesi için tekrar
bağırdım
" ben seni yıllardır takip ediyorum " dedi sonrada rahatlamış gibi
yanıma oturdu bi sinirle ayağı kalktım ona
" pardon" dedim oda ayağı kalkıp asansörün durdurma butonuna
bastı ve konuşmaya başladı
" senı yıllardır takıp ediyorum ve yaşadığın herşeyden haberim
var " dedi şok olmuştum yıllardırmı?
" bana karışma hükmünü nereden buluyorsun yani SEN KİMSİN"
dedim. direk cevap verdi
"hatırlıyormusun"
"neyii"
" 5 yıl önce yurdunun kapısının önünde yere düşmüştün ya hani
seni ben kaldırmıştım sende teşekkür edip ayağı kalktığında
gözlerin çok güzel diyip utanıp içeri kaçmıştın o adam benim
işte ..." oydu gözleri güzel dediğim çocuk karşımdaydı
" beni tanımış olsanda intiharıma engel olamassın " dedim o an
gözü kollarıma kaydı sanki biliyordu  ve kolumu tuttu tam sıyırıcakken
" kolumu bırak " dedim bana
" sus rahat bırak kolunu " diye bağırdı tabikide onu dinlemedim
" bırak dedim sana " dediğimde ise
" sana rahat durmanı söylemiştim " diyip montumu çıkartı  şok
olmuştu
" bu ne böyle " ve devam etti
" sen ne yaptın kendine " doğru söylüyordu çünkü kolum façalarla doluyu. bomboş gözlerle  bana montumu tekrar giyindirdi . ve asansörü hareket ettirdi. 2-3 dk sonra zemin kattaydık beni tekrar kucağına aldı ve spor arabasının kapısını açıp içine yavaşça bıraktı kapıyı örttü kendisi ise yanıma oturdu
" nereye gidiyoruz " dediğimde yanıtsız kaldım .tekrar sordum
" nereye "
" görürsün " dedi  1-2 saat sonra lüks bi rezidansın önündeydik