ÖLÜMÜN YAN ADI

intihar

Sabah kalktığımda mutfaktan güzel kokular geliyordu. Yanımda
joo won yoktu. Kıyafetlerimi giyidikten sonra aşağı indim. Mutfağa girdim
keşke girmeseydim. Minjae kahvaltı hazırlıyordu. Lanet gelsin ya. Hemen yanına gittim
"Senin burda ne işin var joo won nerde?" bana döndü ve hafif bi
gülümseme attı
"Arkadaşın sabah erkenden çıktı. İşi varmış. " dedi
"Ne işi o bana söylemeden bi yere gitmezdiki" dedim endişeyle
cebimdeki telefonu çıkartıp joo won'u aradım.
"Alo joo won nerdesin ne yapıyorsun kiminlesin."
"Sakin ol işim vardı geliyorum" dedim o arada minjae' ye baktım
Gülerek bana bakıyordu.
"ÇABUK OL" diye bağırdım. ve telefonu kapattım minjae'ye döndüm
" ne bakıyorsun"
"hiç güzelliğine"
" hee senin burda ne işin vardı içeri nasıl girdin"
" camdan saçmalama asel kapıdan joo won çağırdı."ve devam etti
" siz berabermi kalıyorsunuz?"
" hayır neden sordun"
" peki burda ne işin var hemde joo won'un yatağında"
"sen odayamı girdin?"
" evet seni izlemek için"
" seni öldürmek istiyorum şu an malmısın sen ne diye odamıza girip beni izliyorsun." diye bağırdım bu kimdiki beni izliyordu
"odamıza"
"evet odam..." derken kapı çaldı. joo won geldi diyip kapıyı açtım
joo won gelmişti içeri aldığım gibi bağırmaya başladım
"Joo won sen tam bi malsın bu salağı neden eve aldınki gerçekten bi aptalsın benim neler yaşadığımı biliyorsun ve erkeklerden nefret ettiğim halde bu aptalı bana yaklaştırmaya
çalışıyorsun sırf bu yüzden seni sevmiyorum" dedim joo won ağalmaya başladı tam bana sarılacaktı ki onu ittim
"bi süre konuşmayalım joo won hatta hiç" dedim ve evden çıktım
bulduğum ilk duvarı yumruklamaya başladım ellerim kanıyordu
ve yere çoküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Acıyordu
ama en yakınımın bana bunu yapması kadar acı veremezdi
Bana ne yaparsa yapsın bu kadar canım acımazdı acıyamazdı kimse beni bu kadar parçalayamazdı. En yakınının sana bunu yapması insana çok koyuyor bazen en içten dilekleriyle ölmek istiyor insan kendine acıyor şimdi canım acıdığı gibi. ellerimi yere bıraktığımda yanıma birisi geldi
" iyimisin ellerin kanıyor " dedi kafamı kaldırdım
" cehennem olun hepiniz " dedim sinirle ayağı kalkıp koşmaya başladım nereye koştuğumu bende bilmiyordum sonunda bi
üst geçite geldim. Atlasam mı? Evet evet bu hayattan kurtulmak
güzel olur. Yağmur yağıyordu demirlere tutunarak diğer tarafa geçtim.
"Yolun sonu asel hayat seni hiç özlemicem hoşçakal"
Ve kendimi aşağı bıraktım acıya elveda yeni hayata merhaba.
huzura mutluluğa teslim oldum. Daha önce hiç olmadım gibi...